dv 2010, twee grafische renders van methodes van de klasse Stoel met ULM-schema
Bovenstaande renders zijn het resultaat van de init-fase van het Neo-Kathedraalse Bewegingsleerprogramma, een coderingsproces dat moet leiden tot de ontwikkeling van een algemeen participatief Bewegingsplatform, een semiotiek die de vrije interactie tussen creatieve procedures van visuele & auditieve aard enerzijds & de diverse coderingspraktijken anderzijds (literatuur, computerprogrammatie, compositie) zal vergemakkelijken.
Althans zo verzekert ons toch de Auteur ervan, ene dv uit Kessel-Lo, het Centrum van het Gekende Universum (zie dit eerder schrijfsel). Hier volgt zijn enigszins verbijsterende Uitleg.
dv over de Bewegingsleer in haar init-fase
De basis van het programma is een reductie van semi-statische taalclusters (woorden) tot (her)bruikbare klassen in de Kathedraalse LAVA-programmeertaal (een proces-gerichte herschrijving van de bekende programmeertaal Java, verwant aan de functionele programeertaal Haskell). We maken hierbij dankbaar gebruik van de onderzoekingen van voormalig Kathedraal-Auteur en huidige Bewoner Velimir Chlebnikov die in zijn moedertaal een soortgelijke reductie ondernam & belangwekkende ontdekkingen deed die duidelijke verbanden legde tussen de interne dynamiek van de consonanten (de sub-verbale intensiteiten) & de cognitieve apperceptie (abstractie) van de Beweging.
DOL FIJN
Een klasse valt (meestal) samen met een woord uit de Nederlandse taal. Het is verleidelijk om woorden als statische objecten te beschouwen & op die manier een ontologische structuur of semantisch net van betekenisinhouden op te maken, zoals je bv. in het Wordnet programma kan zien. Een dolfijn is dan bv. een zoogdier met vinnen dat zwemt in de zee, & dat semantische object is daardoor definieerbaar in een semantisch netwerk met de andere objecten ‘zoogdier’, ‘vinhebbenden’ en ‘zeevissen’.
Een ‘zoogdier met vinnen dat zwemt in de zee’ heb ik helaas nog nooit gezien, dat soort reductie bestaat gewoon niet, maar is het resultaat van een kunstmatige fixatie op een illusoir vlak van absolute stabiliteit. Deze fixatiedrang wordt op filosofisch niveau in de Kathedraal onderkent als een onheilspellende en macabere doodsdrang, vandaar dat we zoeken naar een proceduraal alternatief.
Woorden veranderen door de eeuwen heen, & dat is niet toevallig. De natuurlijke taal biedt in haar onlosmakelijke verbondenheid met de Stem een enorme flexibiliteit op subverbaal niveau. Het is op dit niveau, de schemerzone tussen Stem en Taal, dat de Kathedraal zoekt naar een bruikbare systematiek, die ook interactie met het machinale toelaat (de computer, zeg maar). Enerzijds breken we op visueel-poëtische wijze de grafische representatie van letters open opdat zij het verloop van bewegingsintensiteiten zou kunnen vatten, anderzijds gebruiken we de ‘vreemde attractor’ van het woord om een proceduraal stelsel van klassen op te bouwen.
Dé uitspraak van een stoel bestaat niet, maar elke Uitspraak van het woord stoel (in het dagdagelijkse performante taalgebruik) verhoudt zich in een bepaalbare mate tot het ideële object, da attractor STOEL, een stel semantische coördinaten dat in staat is te ‘betekenen’ & dat we in geschreven taal weergeven met de letters S, T, O, E & L.
Die verstening, dat Afval van het semantische proces ‘stoel’ is daarom recupereerbaar als input voor ons Recursief Bewegingsprogramma. Ons programma is recursief omdat het op bepaalde momenten de eigen resultaten als input zal gaan gebruiken.
ULM
Voor een verdere systematisering & vooral voor de interactie met niet-taalgebonden coderingen (muziek, grafiek,…) is het een vereiste om de flux van intensiteiten op een schematische manier te kunnen weergeven. Een éénvormige notatie voor schrijfsels, beeld en audio. Daartoe is er het hulpmiddel van de ULM-taal. ULM staat voor Universal Language of Movement & is het Kathedraalse equivalent van het object-georienteerde UML.
Met zo weinig mogelijk tekens (heden 5) proberen we diagrammen op te stellen die het verloop van de subverbale intensiteiten weergeeft.
In de init-fase van het Bewegingsprogramma leiden we de ULM-diagrammen of schema’s af van de grafische renders. Na verloop van tijd zal het mogelijk zijn om de diagrammen zelf als basis te nemen voor grafische renders om zo een feedback-cyclus te genereren dat als correctiemechanisme werkt, zowel voor het opstellen van schema’s als voor de grafische weergave. Dat lijkt misschien een ietwat vreemde manier van werken, in de wereld van de IT en zeker die van de eXtended Programming is het gewoon common practice.
dv, kessel-lo, 16/03/2010 @ 15u06
