‘Je’ signifie ‘la personne qui énonce la presente instance de discours contenant ‘je’.
A. Benveniste
1
Mijn handen hangen winden aan –
flatus vocis – & ik ontken, een stem
die klanken graait & zinnen kraait
in de mist rond je bevroren werf.
Je hebt een duisternis gezaaid
waarvan men zegt dat goden er
hun woonst betrekken. Ideaal.
Het wit verbergt de kromming, zet
de pleinen uit in rechte lijnen.
De reinheid van gedachte is dan
die affe optelsom. Ettelijke topjes
molshoop laat je genereus in leven.
Mijn mond & handen vegen flarden vel
bloot in de ruine van een verre hel.
2
In de kelder bloeit gevangen
in een vierkant nog een zwarte
roos, afwezig zoals ik, beperkt
tot niet aanwezig zijn. Tot mest
verdraait mijn stem de woorden
die ik zeggen wil. Geen licht, ajb.
Fonemen bijten zich in steen waar
mijn hand onder je kleed verdween.
3.
Hier heb je nog de dichtersvinger:
hij speelt mislukkeling. De andere
negen waren jou niet goed genoeg,
die heb je afgehakt. Het is knap lastig
stofzuigen, zo.
2 reacties op “geheugenplaatsen”
Zoëven heb ik kennisgenomen van de gedichten van Dirk Vekemans. Dit is een dichter pur sang, ja en ik ben niet zomaar iemand. Ik heb, laat ik het zeggen – gevoel voor de poëzie. Ik maak een diepe buiging voor deze, mogelijk zichzelf onderschattende of anders niet opgepakte dichter of misschien zelfs een zichzelf afhoudende dichter. DEZE dichter zou in elk geval geen dichter des vaderlands moeten zijn, maar dichter van EUROPA. Een poetische getalenteerde belg, die niet de wereld maar het omniversum overziet. Kortom een uitzonderlijk genie dat zijn weerga niet kent. Kom op Dirk, aan de bak, anders beukt jouw ziel je een paar tranende kinderen. Ik kan in elk geval niet meer slapen!
Bedankt voor deze buitenmatige lof, Juliëtte.
Mijn werk is hier en elders leesbaar, raadpleegbaar en wordt ook veelvuldig gelezen en geraadpleegd. Onderschatten doe ik het niet, er zijn er voldoende anderen die dat ook niet doen. Ik werk graag mee aan elk initiatief dat de verspreiding en de beoefening van de Vrije Lyriek kan bevorderen en als iemand van deze dingen enige broodjes wil bakken en ermee op de markt gaan staan: ze hebben het maar te vragen.
Schooien evenwel, dat doen wij niet. De Vrije Lyriek laat zich niet recupereren door de onverzadigbare consumptiedrift van een mediatiek blind gehouden massa & bekampt de mortificatie middels publieke benoeming door een commercieel uitgeholde, zelf-verkondigde, pseudo-intellectuele elite aan de hand van een Levende Praktijk.
De verheffing in stand die u ons voorhoudt, zou in daad en feite het verlaten betekenen van ons werkterrein. Ik wil dat wel effie doen – leven van de onderstand is niet bepaald een pretje – maar enkel in functie van een verderzetting van de Praktijk. Eén of ander regulier jobke is wat dat betreft in het verleden al veel minder tijdrovend en pakken efficiënter gebleken.
In één woord, mevrouw: de bak waar u mij aan wil, is in alle opzichten een arrest, ik heb daar doodgewoon geen tijd voor. Er zijn er mijdunkt voldoende anderen die daar hun roeping, werk of tijdverdrijf van maken.