Categorieën
lyriek

rust

Contracties, spasmen van het ik

Jij hebt de harde kern van het reine waarbinnen zich het niets schuilhoudt, gestolen van de bewaker van de harde kern van het reine  toen ik zei dat ik van je hield & vervolgens  heb je de harde kern van het reine verborgen in het niets dat je mij toeschrijft, de leegte die je mij liefdevol aanbiedt, de stilte die je mij als een paar bloederige watjes ter ore aanreikt.

De bewaker van de harde kern van het reine hield meteen op bewaker te zijn, hij  vervluchtigde tot niets in het niets dat je mij geeft, de leegte die je mij ter liefkozing toeschrijft, de stilte met de gekende watjes. Het is op zulke ogenblikken dat ik plotseling wakker schiet & brul.

Jij hebt de pluisbol van het wijze waartussen zich het niets in niets & niets verdeelt, ontvreemd van de hoeders van het wijze toen ik zei dat ik alles voor je zou doen wat binnen mijn mogelijkheden lag & vervolgens heb je de pluisbol van het wijze in de fik gestoken. Het brandde snel & hevig maar je kreeg het niets niet helemaal het niets meer in, want aan je vingers kleeft de asse van het pluis.

De hoeders van het wijze hielden meteen op hoeder te zijn, zij ontsponnen zich tot een rechte lijn die vervolgens kromp & kromp tot in een punt dat het laaiende vuur van mijn hart  inspatte met een droge kchch. Het is op zulke ogenblikken dat ik ter aarde stort & al het licht mij als een gloeilamp wordt uitgedraaid.

Jij hebt de slingers & guirlandes van het schone waarlangs het niets verglijdt, uit de handen gerukt van de naakte godinnen van het schone toen ik zei dat ik je ziel van een eendere schoonheid vervuld wist & vervolgens heb je de slingers & guirlandes van het schone in volle zee gestort alwaar zij verzwolgen werden & als rimpels op de stranden van Normandië aanspoelden.

De naakte godinnen van het schone trokken enige kleren aan & namen plaats achter ramen die verlicht waren met zulke felle neonlichten dat je de rimpels die het verdriet in hun reine huid hadden getrokken, kon volgen met een natte vinger op het bewasemde raam. Het is op zulke ogenblikken dat ik ophoud te bestaan.

Geef een reactie

This website uses the awesome plugin.