Zonnelach
Toen je voor het eerst het zonlicht zag,
hoorden we de zon daarboven bulderen
het was zijn luide lach om jou te zien.
Er daalden stralen neer op aarde, zo fel
we kregen tranen in de ogen. Het millennium
toonde zich op haar eerste 8 augustus capabel
om van al het slechte alsnog weg te draaien.
We hoorden sinds die dag in elke kraai
& bengellach van jou de kracht van hoe
het goede elke oorlog omzet naar verdrag.
Vreugde breng je waar je komt, je skate
of fietst die vuile, boze rotmieren plat & weg.
Je bent wel bang van al wat nieuw is, vreest
dat iets je gave af zou breken, stoppen wie
je bent. Vrees maar niets of niemand.
Je leert wel hoe je gave naar geschenken
te vertalen, je zal wel horen hoe die stille
belletjes diep in jou zo hard gaan rinkelen
dat ieder die je ziet volkeels zal zingen
net als ik op deze dag: mijn lieve Toon,
je bent een zon, ik hou zielsveel van jou.
papa, kessel-lo, 8/8/2009 @ 9:56