Categorieën
lyriek

niets

ik sta op & er is niets
ik ga slapen & er is niets
het niets omarmt mij als een dode vlinder
slaat haar vleugels op mijn blinde ramen toe tot stof

ik hoor het krijsen van de kraaien
alsof er nog een buiten is

ik kruip de straten door
het grint & al het grijs heeft mij nog lief
ik droomde ooit van zachte dijen
& een weg daar tussenin

zelfs de dwaasheid kent haar grenzen
de weg om alles heen is niets

het zwarte slurpt van mij
het duister slokt, ik streel

je handen in mijn dode handen, adem
al je kussen om tot rook, je neemt alweer
de weg zo weg van mij, je maakt altoos

mij vrij van jou & mij.

Geef een reactie

This website uses the awesome plugin.