nergens in dit niets spiralen wij naar nergens & de liefde
het overdondert je. het was nochtans vrij aardig gestapeld
in je hoofd, de blokken mensenkennis netjes bovenop het
genoegzame weet hebben van de gore ellende, de onderbouw
een dikke laag ervaring, mislukking, ervaring met af & toe
de morsende pot van het vernis: succes is wat je krijgt
als je aanhoudt met dit leven & je leven doorgeeft aan
wat er van je in de andere ontstaat. ontsteltenis volgt
wanneer de schaar van het reële alle touw & zeil verknipt.
het rolt je de berg af. had sisyfus ook tyfus? cholera?
je stapelt in een dageraad van goud het hout weer op.
nee hoor: de zon lacht zich cynisch een wolkbreuk. snik.
wanneer je alles weer hebt opgestapeld volgt de stilte
van de stilstand in de stilstand van je hart. het klopt niet
meer. je hebt mijn hand bereikt. samen doen we meer.
dv, bujumbura, burundi 28/04/2009 @ 9:55
