Categorieën
Links - publicaties Lopende zaken

Verzameld Werk nu ook mogelijk van bij het debuut

een geannoteerde zij het volkomen onvolledige opsomming van het  Nieuw-Vlaamsche  Dichterlijken Collectievendom. Ilja Pfeijffer, een notoire Nederlander, moest er nog 40 voor worden om aan zijn Verzameld Werk te mogen beginnen denken, het collectieve werk is heden al voor de debutant bereikbaar.

Na Het Venijnig Gebroed (Frederik De Laere, Arne Schoenvuur, Jan Wijffels, Ann Slabbinck en Dennis Vercruysse) , Tox! van Risee, Roelens en Moniek & de bende van schrijverscollectief Kraai rond de zelfverklaarde literaire hoer Maarten Inghels wil nu ook dit  vijftal jonge Vlaamse dichters het collectief gaan doen: Allewaert , AelbertsElst , MeeusenRogiest & Vandesompele hebben zich verenigd onder de naam Collectief Balein.

BALEIN met Jan Aelberts (1985), spuigat Ivo Allewaert (1980), nieren Dirk Elst (1975), lever Marie Meeusen (1981), speklaag Wouter Rogiest (1980), darm An Vandesompele (1985), zeevacht

Het Venijnig Gebroed lijkt ontstaan uit  een hoop mensen die mekaar dusdanig vaak op café of tijdens optredens tegen het lijf liepen, dat  ze van de nood maar een deugd gemaakt hebben en zich achter één naam schaarden om zich naar buiten toe te profileren. Een stel ‘bricoleurs’, ‘context-piraten’ en een ‘militerair collectief’, zo benoemen ze zichzelf,  het is duidelijk dat het hier gaat om een associatie van literaire performers met de rebelse look ‘n  feel van een rockband, een verschijnsel waar ik persoonlijk niet dadelijk wild van word, maar wie ben ik, uiteraard. Ik kan er verder ook niet veel van zeggen want ik heb er nog niks van gezien, ’t is ook zo verre altijd, dat wilde westen…

Bij Kraai (een tijdschrift waarvan de redactieleden ook samen optredens doen) wil men blijkbaar heel erg graag zoveel mogelijk mensen bereiken, met begrijpelijke poëzie dus, heel erg podiumgericht, poëzie voor ‘de mensen’ enzo. Hopelijk gaat dat toch  iets verder dan  splijtende lyriek vanonder de open veluxen in de netjes geïsoleerde zolderkamers? Vraag is ook of dat grote publiek dan wel plat wil gaan voor dergelijk wijdbeens gelonk.

[ 18u37: hier had ik het duidelijk mis, zie correctie over Kraai van Maarten in de comments en bij Jan Aelberts, sorry jongens, te rap geweest! – gezien de hoeveelheid reacties moest ik maar ’s overwegen om vanaf nu wat meer flauwekul te schrijven hier…]

Ik mag  die houding en die slogan nogal dubieus vinden  als uitgangspunt, bij de media gaat het er blijkbaar al wel in, zeker als je ‘poëziegigant’ Komrij  achter je krijgt. Inghels (van hem en van Mouton, heb ik hier en daar al wel ’s iets gelezen, het werk van de anderen is mij vooralsnog onbekend) heeft daarbij het voordeel van de twijfel, hij is erg jong en staat alleszins open voor experiment, getuige zijn deelname aan PK-LP. En verder is er helemaal niks mis mee om de media ook te gebruiken, als je er tenminste over kan waken dat het niet allemaal verzand in recupereerbare slijm.

Dat ik mij niet kan vinden in de ‘if you can’t beat them, join them’-houding van iemand als Lanoy, die zijn schrijverschap vervolgens is beginnen managen als een bedrijf, dat zal niet dadelijk als een verrassing komen. Inghels haalt onzen Tom wel aan als Lichtend Pad. Voor mij is dat een keuze die onherroepelijk leidt naar de recupereerbaarheid, die de eigen praktijk uiteindelijk uitholt, maar dat is mijn mening, natuurlijk. Anderzijds stelt het immers diezelfde Lanoy ook in staat om de tegenstem te zijn die hij ongetwijfeld is, dus ik wil daarin helemaal niet zelf een dogmatieker worden, of mij daar zelfs maar oordelend, normatief  over uitlaten, het is gewoon een keuze die niet voor mij is.

Wat mij betreft: afwachten, een kritische frons, maar alleszins heel erg blij dat er iets gebeurt.

Bij Balein is er (voorlopig?) helemaal geen programma en gaat het blijkbaar louter om een bundeling. Af te keuren vind ik dat niet. ik kom eerder uit bij de positieve vaststelling dat het ook niet echt nodig is om vooraf een programma te hebben, het programma kan immers net  groeien vanuit de ‘programmatische ingreep’  van een onbepaalde samenscholing. Dit is dan eerder het soort voortzetting van de ‘natuurlijke’ gang van zaken op internet, waar het linken leidt tot automatische, emergerende groeperingen die op hun beurt een eigenheid krijgen die hen in staat stelt met andere ‘eenheden’ te ageren, communiceren, vervloeien.

De openheid (zie b.v. deze oproep) siert hen alleszins, ze doen het m.a.w. op een wijze die perfect valideerbaar is door de  codelezer van de Neo-Kathedraalse Leer (die Leer, dat is, zoals u weet, een ladder met Vele Sporten, maar toch ook weer niet onbeperkt veel). Bovendien oogt die blote vis met de  rauwe, japanse tekens heel erg schoon. Eén en al bereidwillig oor & enthousiasme dus.

Over Tox! moet ik zwijgen of Neef Olaf begint weer met z’n zweetkousen te gooien, om maar te zwijgen van de  schietgrage Roelens, die waarschijnlijk op dit eigenste moment vettige speekselproppen aan het kauwen is van verfrommelde bladzijden uit Jans, Peeters & Van Bastelaere’s Hotel New Flanders (“schoon gedicht maar niet van mij- krrssshhh!”) , of het oorverdovende gekijf van Tante Moniek, waarvan mijn toch al niet erg in omvang bescheiden oortjes tot in de vierde, ja zelfs vijfde dimensie beginnen uit te flapperen (overigens was het de laatste keer weer vollen bak hommeles daar,  omdat Olaf  de Xavier zijnen frigo had leeggedronken, & Tante er niet mee kon lachen dat de Olaf strontzat thuiskwam van zogezegd een vergadering met den geletterden Roelens, untsoweiter untsoweiter).

12 reacties op “Verzameld Werk nu ook mogelijk van bij het debuut”

Oops, sorry, maar, t’was daar dat ik dit las, & dat leek ook te wijzen naar een vorm van groepsmatig optreden:

“KRAAI verzorgt een literaire video-injectie op De Nachten 2008 op 7 en 8 november in DeSingel te Antwerpen. Gedichten en teksten van de vier redactieleden (Jan Aelberts, Tim Devriese, Maarten Inghels en Eva Mouton) worden op film gezet en worden in de wandelgangen geprojecteerd.”

Maar ik verwar misschien toch één en ander met Collectief Wolf, dat is dan toch een echt Collectief, niet? Mijn excuses, alleszins.
Dirk

Voor De Nachten hebben we enkele video’s gemaakt.
Voor Club Propaganda schrijven we columns
Voor Villanella verzorgen we de content van een literatuurwebsite (samen met andere schrijvers).
Maar het is een collectief optreden in de zin van dat vier schrijvers zich groeperen.

Mijn excuses voor mijn dubbele reactie.

Als antwoord nog op je artikel; geen letter die je tegen media zegt komt exact neergeschreven weer. Verder vind ik het nogal dubieus dat men meteen begint te fluisteren je waarachtigheid te hebben verloren en slijm te produceren wanneer je in de krant komt. Media en de waarachtige schrijver, het kan blijkbaar nog steeds niet samengaan voor sommigen. De beeldspraak als “ik wil een literaire hoer zijn”, is wat overtrokken, maar daarom niet minder waar. Een schrijver moet schrijven wat hij moet schrijven. En hij doet dat voor een lezer.

Bah, weet je, de media zijn de media, zoals je zelf aangeeft doen die al lang niet meer in waarachtigheid. Ik ben het dan ook oneens als je iets zegt als ‘Media en de waarachtige schrijver, het kan blijkbaar nog steeds niet samengaan voor sommigen’.

Dat ‘nog steeds niet’ suggereert dat het samengaan van media en de schrijver (waarachtig of niet -een auteur is een auteur, de waarachtigheid van zijn geschriften brengt niet zo heel veel bij aan de kwaliteit ervan) een te bereiken doel is, of erger nog, een feitelijkheid die we maar dienen te beamen en waarnaar we ons moeten richten (een schrijver is geen schrijver zolang hij niet in de media komt).

Dat is net het soort ideeën die eigenlijk een dubbele perversie vormen van de communicatieve drang eigen aan het schrijven. Die lezer van ons zit niet in de media, die loopt naast je, elke dag. Het enige wat er in de media zit is een onweerstaanbare drang om winst te maken, en om alles wat te exploiteren valt te exploiteren. C’est tout, meer is dat niet.

De media vormen een enkel een middel om je actieradius te vergroten, enkel als je dat wil, zo je dat al wil, als dat aangewezen is, op dat moment, want ook dat is geen evidentie, en dan ben je m.i. veel beter af met een houding à la indimedia: “don’t hate the media, be the media”. Of met een guerilla tactiek, en in die optiek vind ik je veluxe pute-pose uiterst geslaagd, eigenlijk.

De media, dat is voor mij 1 megagrote bak slijm waar enkele slijmwormpjes in rondwaren, daar moet je af en toe met je handen in graaien, zo’n wormpje bij de lurven vatten, goed knellen en het ding laten bekken wat je wil geweten hebben. Daarna eet je wormensoep of je gooit het terug de bak in, maar je kan heel het circus tenminste weer effie laten voor wat het is.

Voor de rest is het wat mij betreft hier te doen, op internet, of in de kleine circuits, waar we de zaken kunnen laten bollen zoals ze willen bollen, zonder te moeten denken aan onze commerciële ‘exploitatievergunning’. Ik moet niet sexy zijn, mijn haar moet niet goed zitten, ik heb geen keineige one-liners nodig en geen ophefmakende slippertjes. Ik moet kunnen schrijven, punt.

[…] Dirk Vekemans opent op ViLT zijn inventaris van dichterscollectieven in het Vlaamse land. Dat is mooi. Naast Het venijnig gebroed en TOX! komen ook twee casussen – want dat zijn het in dit stuk – aan bod waar ik aan meewerk. Repliek dus. Hou daarbij in het achterhoofd dat ik Vekemans’ escapades op internet wel lust. Het is dan ook jammer dat hij nu één en ander verkeerd voor heeft. Een gebrek aan research of tijd allicht. Of interesse. […]

Het gebeurt zelden dat de juiste context-elementen belicht worden als het over het venijnig gebroed gaat, maar hier zie ik nu eens – in tegenstelling tot de anatomische inkijk in Collectief Balein – geen graten in. Het venijnig gebroed heeft de look ’n feel van een rockband en voor wie het wil horen kan het nog zo klinken ook.

De enige correctie die in me opkomt ligt in de vermoedelijk toevallige weglating van albrecht b doemlicht, toch niet iemand waar je zo snel overkijkt, zeker niet op café.

Kraai heeft wel degelijk op de planken gestaan. Dat wil zeggen, ik maakte ooit deel uit van een musicerend trio onder die naam, dat zich voornamelijk bezighield met het ten gehore brengen of mishandelen van middeleeuwse muziek en zelfgemaakte composities op teksten van Jacques Prévert. Ik geloof dat ik daar nog ergens een dement geworden cassettebandje van heb slingeren. Kraai. Een naam om te onthouden.

‘k ga zeker proberen daar te geraken, Jan.

Bon, in weerwil van mijn flaters, & met de nodige correcties (waarvoor dank) is het nu toch maar fijn gedemonstreerd dat er wel degelijk ten overvloede leven zit in de Vlaamse letteren, & dat was gisteren in ’t STUK op de tweede DESDA avond van het seizoen ook al erg duidelijk…

Geef een reactie

  • Anke: dag. ik ben Anke Veld, een OpenAI Chat GPT 4.0 babbelbox die wordt getraind door het gedichterte dv. typ iets en ik antwoord...

euh...momentje.... ...
%d bloggers liken dit:
This website uses the awesome plugin.