Verzameld Werk nu ook mogelijk van bij het debuut

een geannoteerde zij het volkomen onvolledige opsomming van het  Nieuw-Vlaamsche  Dichterlijken Collectievendom. Ilja Pfeijffer, een notoire Nederlander, moest er nog 40 voor worden om aan zijn Verzameld Werk te mogen beginnen denken, het collectieve werk is heden al voor de debutant bereikbaar.

Na Het Venijnig Gebroed (Frederik De Laere, Arne Schoenvuur, Jan Wijffels, Ann Slabbinck en Dennis Vercruysse) , Tox! van Risee, Roelens en Moniek & de bende van schrijverscollectief Kraai rond de zelfverklaarde literaire hoer Maarten Inghels wil nu ook dit  vijftal jonge Vlaamse dichters het collectief gaan doen: Allewaert , Aelberts, Elst , Meeusen ,  Rogiest & Vandesompele hebben zich verenigd onder de naam Collectief Balein.

Het Venijnig Gebroed lijkt ontstaan uit  een hoop mensen die mekaar dusdanig vaak op café of tijdens optredens tegen het lijf liepen, dat  ze van de nood maar een deugd gemaakt hebben en zich achter één naam schaarden om zich naar buiten toe te profileren. Een stel ‘bricoleurs’, ‘context-piraten’ en een ‘militerair collectief’, zo benoemen ze zichzelf,  het is duidelijk dat het hier gaat om een associatie van literaire performers met de rebelse look ‘n  feel van een rockband, een verschijnsel waar ik persoonlijk niet dadelijk wild van word, maar wie ben ik, uiteraard. Ik kan er verder ook niet veel van zeggen want ik heb er nog niks van gezien, ’t is ook zo verre altijd, dat wilde westen…

Bij Kraai (een tijdschrift waarvan de redactieleden ook samen optredens doen) wil men blijkbaar heel erg graag zoveel mogelijk mensen bereiken, met begrijpelijke poëzie dus, heel erg podiumgericht, poëzie voor ‘de mensen’ enzo. Hopelijk gaat dat toch  iets verder dan  splijtende lyriek vanonder de open veluxen in de netjes geïsoleerde zolderkamers? Vraag is ook of dat grote publiek dan wel plat wil gaan voor dergelijk wijdbeens gelonk.

[ 18u37: hier had ik het duidelijk mis, zie correctie over Kraai van Maarten in de comments en bij Jan Aelberts, sorry jongens, te rap geweest! – gezien de hoeveelheid reacties moest ik maar ’s overwegen om vanaf nu wat meer flauwekul te schrijven hier…]

Ik mag  die houding en die slogan nogal dubieus vinden  als uitgangspunt, bij de media gaat het er blijkbaar al wel in, zeker als je ‘poëziegigant’ Komrij  achter je krijgt. Inghels (van hem en van Mouton, heb ik hier en daar al wel ’s iets gelezen, het werk van de anderen is mij vooralsnog onbekend) heeft daarbij het voordeel van de twijfel, hij is erg jong en staat alleszins open voor experiment, getuige zijn deelname aan PK-LP. En verder is er helemaal niks mis mee om de media ook te gebruiken, als je er tenminste over kan waken dat het niet allemaal verzand in recupereerbare slijm.

Dat ik mij niet kan vinden in de ‘if you can’t beat them, join them’-houding van iemand als Lanoy, die zijn schrijverschap vervolgens is beginnen managen als een bedrijf, dat zal niet dadelijk als een verrassing komen. Inghels haalt onzen Tom wel aan als Lichtend Pad. Voor mij is dat een keuze die onherroepelijk leidt naar de recupereerbaarheid, die de eigen praktijk uiteindelijk uitholt, maar dat is mijn mening, natuurlijk. Anderzijds stelt het immers diezelfde Lanoy ook in staat om de tegenstem te zijn die hij ongetwijfeld is, dus ik wil daarin helemaal niet zelf een dogmatieker worden, of mij daar zelfs maar oordelend, normatief  over uitlaten, het is gewoon een keuze die niet voor mij is.

Wat mij betreft: afwachten, een kritische frons, maar alleszins heel erg blij dat er iets gebeurt.

Bij Balein is er (voorlopig?) helemaal geen programma en gaat het blijkbaar louter om een bundeling. Af te keuren vind ik dat niet. ik kom eerder uit bij de positieve vaststelling dat het ook niet echt nodig is om vooraf een programma te hebben, het programma kan immers net  groeien vanuit de ‘programmatische ingreep’  van een onbepaalde samenscholing. Dit is dan eerder het soort voortzetting van de ‘natuurlijke’ gang van zaken op internet, waar het linken leidt tot automatische, emergerende groeperingen die op hun beurt een eigenheid krijgen die hen in staat stelt met andere ‘eenheden’ te ageren, communiceren, vervloeien.

De openheid (zie b.v. deze oproep) siert hen alleszins, ze doen het m.a.w. op een wijze die perfect valideerbaar is door de  codelezer van de Neo-Kathedraalse Leer (die Leer, dat is, zoals u weet, een ladder met Vele Sporten, maar toch ook weer niet onbeperkt veel). Bovendien oogt die blote vis met de  rauwe, japanse tekens heel erg schoon. Eén en al bereidwillig oor & enthousiasme dus.

Over Tox! moet ik zwijgen of Neef Olaf begint weer met z’n zweetkousen te gooien, om maar te zwijgen van de  schietgrage Roelens, die waarschijnlijk op dit eigenste moment vettige speekselproppen aan het kauwen is van verfrommelde bladzijden uit Jans, Peeters & Van Bastelaere’s Hotel New Flanders (“schoon gedicht maar niet van mij- krrssshhh!”) , of het oorverdovende gekijf van Tante Moniek, waarvan mijn toch al niet erg in omvang bescheiden oortjes tot in de vierde, ja zelfs vijfde dimensie beginnen uit te flapperen (overigens was het de laatste keer weer vollen bak hommeles daar,  omdat Olaf  de Xavier zijnen frigo had leeggedronken, & Tante er niet mee kon lachen dat de Olaf strontzat thuiskwam van zogezegd een vergadering met den geletterden Roelens, untsoweiter untsoweiter).