Vlak 17
[duet van izeganz & reva]
In deze stad van palen, blokken, adders en cimbalen
duwt jouw stem de klacht uit droeve luchten,
breekt jouw lichaam verte in de volgestouwde straten aan.
Onze hond verdraagt het niet en blaft om stilte. En ik,
jouw licht ontzegt mij al het recht op spreken,
jouw stralen doet mij in jouw klaarte openbreken.
Ik draai het deksel op dit kolken liever niet meer open.
Niets verhardt het donkere woelen daar tot klare schijn.
Jouw mes haalt echter laag na laag de dikke aangroei open en
het bloeden bindt de golven pijn in golven aan de pijn. En ik,
bij elke aanblik los ik in jouw wilde tover op,
bij elke wending valt het zingen als een bodem uit mijn lijf.
Jij draait jouw lichaam als een lampje in het zonlicht aan
de zon verzakt, mijn hand vermolmt en jij blijft staan.
De dood heeft in jouw licht nu ook zijn evidente zin.
Jij werd mijn weg, mijn weg is nu verbijstering. En ik,
ik heb mijn zwijgen met jouw zwijgen toegedekt,
ik heb de klacht in hoger trillen doen vergaan.
rev.23/03/2018
4 reacties op “Lucifers van het lot”
Ik denk dat ik je gedichten wat te hevig vind om ze in één keer te lezen. Maar als ik een beetje dwaal, bots ik vaak op wondermooie zinnen. Zoals:
‘bij elke aanblik los ik in uw wilde tover op’
Verzon je dat nu voor het eerst of keerde dit al vaker terug?
Groetjes
Marie
En ouch, de kutjuf in mij wil zeuren ‘dt gesignaleertdtddt op regel vijf’ .
dt-fouten? ik? onmogelijk, nooit, jamais!
die wilde tover is van nu ja & ja ze komen er in dikke vlagen uit, de gedichtjes, achteraf is daar nog veel werk aan, je ziet ze hier veranderen dan ook, of later herwerkt terugkomen, dat is voor mij ook de functie van zo´n blog: de stroom in deze semi-openbaarheid opvangen en weergeven. Dat werkt voor mij, ik zie zelf met stijgende verbazing daar mooie zinnen in opwellen, voor een stuk is dat generatief en bijna buiten mij om, het groeit gewoon door de schrijfpoort die ik dan ben.
Ik heb daar hele theorieën over, als de literatuur van de laatste decennia al grotendeels bepaald is door een schrijfwijze inherent aan de tekstverwerker, is dit soort methode voor mij een logische stap verder, en effie verderop ligt dan het integreren van flarf-achtige modules, algoritmisch bepaalde woordkeuze-helpertjes, tekst-generatieve tools enzo, maar je kan daar geen versnelling voor nastreven, ik denk dat het er eerder op aankomt om die mallemolen te vertragen zodat je de traditie maximaal mee hebt, anders ´pakt´het toch niet, je stampt ook geen bomen uit de grond, dat duurt gewoon wat…
[…] droefenis stilaan ook al, & dus van generlei nut, zelfs niet in die tragische hoedanigheid van lucifers van het lot. Filed under: +++Chlebnikoffer, Lopende zaken […]