zo heet het nieuwe blog-boek van Matina L. Stamatakis.
Het is mij in deze droeve novemberdagen een grote troost te zien opbloeien wat zij zoal aanricht met woord en pixel.
C’est magnifique, ma chèr Matina.
Het is tevens de verdienste van deze Grote Dame dat zij, zélfs in het provincialistische nest New York (dat ligt ergens aan de Oostkust van de Zeer Groote Bananenrippersrepubliek) haar werk op onvoorwaardelijke wijze wil delen met het Gansche Volk zoals zich dat uitgezaaid hervindt op het Wereldwijde Web. Zij volgt daarmede het voorbeeld van vele anderen van haar landgenoten.
De ter beschikking gestelde materialen zelf daarentegen, kunnen we enkel heel erg M.L.S. noemen. Ze zwemmen in den diepen glansch die slechts haar eigen is. Ik proef ervan, met mondjesmaat.
Het Gansche Volk doet daar dan wel nog wat beteuterd over, misschien. Het staat misschien nog een beetje verweesd met het geldbeugeltje te schudden. Wat haar betreft, mag het een centje doneren aan het goede doel.
Het licht zal dagen ooit, in oost en west.
