De wereld is de wereld is de wereld.
De fictie maakt de fictie die de fictie is.
Zonder haar kunnen we de zaak wel opdoeken,
het afbollen, alles opfrommelen & wij
met het onze de prullenmand in,
inclusief de prullenmand.
We denken denken wij
in dingen gedane zaken
die geen keer meer hebben
& omdat dat de fictie is
zonder dewelke wij het wel
kunnen schudden is dat ook zo
het zijnde zijnde wat het zijnde is
t.t.z. wat wij daarvan maken maar
dat is weer een ander verhaal
Bon soit de velodrome
de dwazen daargelaten die zo talrijk zijn dat wij
niet hoeven te vingerwijzen maar met een rondomons
schokschouderen volstaan kunnen, maar enfin
die velodrome de droom die wij
voor de geile ogen van de koper houden
die de blaaskens koopt die wij verkopende kopen
en aldus verkoopbaar maken, in de velodrome is
de winnaar de koning van de velodrome &
de winnaar is vertrokken in het pak bij de anderen.
in de 23ste ronde snelt de winnaar weg uit het pak
de winnaar neemt voorsprong. er worden ronde na ronde
afgemaald, de winnaar blijft voorop. Plots gaat het snel.
de winnaar ziet de laatste der anderen voor zich uit rijden.
De winnaar versnelt nog zijn winnende tred. Het gebeuren
klettert, de drome ontploft, het het is een het:
de winnaar dubbelt het pak. De buit is binnen.
De een na de ander der anderen
wordt door de winnaar gedubbeld.
is de ronde korte geworden nu nee de ronde
is niet korter geworden is er iets veranderd aan de
anderen nee de anderen rijden nog steeds dezelfde
piste langs wat dan als er geen winnaar is want alleen
er klopt iets niet de analogie gaat mank
er verglijdt iets, er glijdt iets van de dingen af
we merken het verzinken in de chinees-witte glans op
van de tijdsbeschene dingen, de afkalvende
duidbaarheid
013 bianco di china van de Colori acquerello
extrafini di Venezia
Maimeri 8 018721 052422
Ziet het daveren haar lijfeigen
in ´t chinees wit.
