conversaties – Herschikkingen – reconversies

(leerstof voor bruidsels,
inz. van het type A.V. vanaf versie 1.2)

Festschrift n.a.v. de geboortedag van de Kathedraal 2006

Bevattende diverse voorbeelden van / oefeningen op / tests van:

restdelingen met beeldplak

gegevensverroesting bij contingente mondgaringen

geavanceerde zoekfuncties met labiele context

reactiesnelheid bij copyrightschendingen

slijmuitdrijving in 5-pixelclusters

conversaties met ik, wij, jij en zij

A. Het OOG ik (ook ik ook)

1.hoever dit ook reikt

dan zou ik niet, dan zou
het lichaam niet, dan zou het u gelegen zijn
in de hand als een gepofte kastanje

& het zou uw hand genegen zijn
terwijl het zich bij ons bewerkstelligt- wij
hebben het woord, het valt ons als plomb maar we
zullen het verhangen – terwijl het hier

de dag uitloopt & te zingen
terwijl het snikkend de spreeuwen voor zich uit
jaagt om de vergeten kerselaar in 1 ruk
van alle vrucht te stropen, terwijl het

oxiderend aangeslagen afbladdert, beverig knikt
& instuikt terwijl dit zo is

als het is

zoals dat zoals alles hetzelfde ding is
dat in uw vinger krampt terwijl
u het wrijven puur op snelheid
laat komen, terwijl

dit alles hoever het ook reikt
u belet om van uw sterven nu al
op gepaste wijze te genieten of

temidden van hen waaraan u ontvalt
de hoogst schrikbarende nagalm

in te zetten, nee, dan zou ik niet, oh nee

2.het blok graniet onaf (kwajongens in La Coupole)

zou je niet, indien het, wat zou het, natuurlijk
wat er je aan gelegen is, het bruine haar is
een explosiefje in het oog dat haar kast, het zou

in elk geval, maar zie je dit is te onpas

de hand knoopt, je vingert het touw al
tot het vezelige woord lus, je lip is hout
& stut het, je huig is de galg in de mijngang

Een machtig opfladderen van vogelzwermen
bij de raketlacering alsof zoveel
Balistieke gerichtheid
op natuurlijke wijze

Gevierd moet worden, een
Hoogmis gefezel
in de lucht, langs ontvangerszijde
vrij plomp vind ik vertaald:

“Dit is mijn vallen u
bent mijn volk” vóór het

Als een, hoe zeiden we het, als een
krabvingertje moeder aarde met jeuk
onder de wijkende massa zwart
het marktplein openhaalt, &

de droom eindigt daar, zegt het bewarende
wat wil ook alweer die stem toch bezweren
waar is het Bondmeisje, zie jij het…

zo vroeg je ons het lichaam de okeren huid
in 1 ruk het kleed uit de zon in te gooien –
de wil weet je wil best hogerop, je neemt
een toeristiek lachje droog in de mond,
er klikte wat in de houding,
dat ging dan maar door en door
met naampjes lezen in de deportatielijst

tot je oog in oog met 1 ervan en bloc verstomde
het stond al in de hal, zou je niet,
ach verdomme rotjoch, lap

daar heb je het al

3.Le Pneu Michelin a vaincu le rail

we zullen, zullen we niet, we zouden ons
toch het gezeten zijn laten welgevallen
terwijl het ons nog snel en adekwaat

een paar naakten doorvalt, ik

koning jij afwisselend jij koningin ik
& de hele hermafrodiete afwikkeling, kom
frommel het al maar op-

nieuw: we zouden, zouden we niet, we
zullen dit gezeten zijn genegen zijn, de stroop
met enkele naakten tegen hoge snelheid doorschoten

de bruid zorgvuldig uit de maagd gepeld
zorg dat het wit niet scheurt
met al dat glas moet er
overigens niet geboend, moet er
niet gestreken, kan het
zo de kader wel in, komt er geen
rozig wolkje euh ik bedoel maar,

zorg jij wel voor een Bondmeisje? een brunette
of ros nog ik bedoel beter nog een roodharig
dat zie je niet vaak, zeg zouden we

niet, ik

dacht, zouden we niet vlug daar
heb je het al, maar liefste

het weten was er al, hoe kon ik nu
zullen we nu dan maar, snij jij
er het rot uit ik hap wel

(in de mens is de worm mens
van de mens door het wormwielige
ventiel afgesneden, de verbanden
ontsporen, het klettert overal
de klippen af, het krijt maar wat,
de taal zelf verkettert het elf-
je dat in twee frames gevangen
bij de goden te trillen staat)

Eve de Doe of Ill Threaded Sofia

4. niks Is nog echt echt Alles

Houdt mijn hand op dan is het
ophouden geblazen, noli me tangere

me moe aptoe, die rots niet, mijn vel
niet of ik blaf en het
kalft je wereld af, immers sluiten

Doet het toch niet want
voor elke y element van mij
heb je een bijkomend afdankertje nodig,
een flikk’ren, puntig geel
dat mijn bibbersidderaal
boven ’t diep-werk’lijk paars tilt, dit nee dit nee
dat soort grens dat in wereldnevel

twinkelt
twinkelt
twinkelt

als de rekken op eigen houtje
perzikken in eigen
nat beginnen afzetten, dan is
het tijd begot, dan, wel, ziet, dat daar hé

dat krijgt geen mens nog getekend:
Ze streept zich in, het
valt je de ogen uit, hoe hard je ook
wil, zeg heb je het ook al gemerkt niks

Is nog echt echt Alles
is van mars-plastic ofzo als je lang genoeg
wacht kan je misschien het licht
in de spinthariscoop nog
zien emaneren (dit werk is

gekoppeld aan Johannes 20:17, evenals aan
Valentin’s Twaalf Sleutels van de Filosofie
en aan dat van dat paapse
mekander afrukken welja dat

doen ze ook en dan smoeltrekken
en half-stiekem met zwaai-
handjes zwaaien
de hoog-rood bloed-doorlopen vetzakken, ach,
de doos is leeg, het uur zit er op, hou
je bek dus & doe de deur maar toe, hap toe,

[hapt].

B. DE LAKENS IN LIER (GELAKT)

dv 9/2006, potlood op papier 14,8 x 21

Maude Easton 20/08/1891
naar een platinum print van
Edward Linley Sambourne

5. Identikittie d’ Arrière

Achter het gordijn schuilt de schoft
De schoft zegt:

– de stoel staat scheef
– het linkerbeen sleept
– het vlinderstrikje schuift

de paardestaart af

Voor het oog van de naald
Wordt er krampachtig met
De billen genepen.

De dame die er wat van kan
neemt twee vingers, dipt ze diep
in de pot boenwas die een dame is

Die er wat van kan

En zij strijkt zich op de tafel glad
en zij strijkt zich glimmend op
en zij spreekt en zegt

Kijk zegt ze ik ben mals ik
ben mauve ik is Maude
de printplaatspiegelfraude
het gehele prinsessenprisma-aha

Spiegelt zich mij ma-aha-r als een moi
à l’arrière of ’t were beter een ik
uit een blik erwtengorstj van bij nick
of geplet als een speklek vanonder

den toeareg (bij mij in de club
is het donkergroen en droef-
purper maar uw punch na de lunch
is er altijd vanzelfsprekend in de mode.

Bij de nachtlamp ligt de ene hand wollig, bij tepels
ligt misschien te friemelen de andere of hangt
er een derde het Kwartet uit naast de Kruisweg
ach Schubert o wie redt ons nog Heden de Kunst

Zo Smoddert Onze Firmin Alsnog,
de Rots in de Branding, zo
zoveel tantes tant de tan-
Tes toch had ik, hun sokken nog aan.

het Plan is voltooid (pfew)
het Plan is vatbaar voorgesteld
het Kwaad is vatbaar voorgesteld, als er Buck Danny lijntjes zijn, en is een Buck Danny-net-een-ietsepietsje-persoonlijk-getekende-maar-toch-veilig-geuniformiseerde Vijand dan is er ook een Buck Danny, en mogen de Raketten Schoon en Vervaarlijk ogen, de techniek mag Interessant zijn en Natuurgetrouw getekend, want hé, slimpies, waarom doen al die loempe fasco’s al die moeite ALS U BINNEN 35 MINUTEN IN ENGELAND KAN ZIJN.
we hebben ook een de-horror-van-de-kampen tentoonstelling
dat biedt mogelijkheden
Saint-Omer, Frankrijk heeft als logo een gleufachtig holte-ding met een dikke pijl die erin gaat of er voor staat, dat is niet duidelijk, genaamd La Coupole. Een beter Plan van het bezoek is nauwelijks denkbaar.
Er zijn geweldige dingen te beleven aan de overkant van het Kanaal.
De Koepel is dus eigenlijk gewoon een Koppeling, een Harde Link?

Appendices

1. De verfoeide Terugkeer van het Vermelde Gedicht

DROOG

Afdrukbare versie

Talia verba refert genibusque affixa Tonantis
haeret, inexhaustum lacrimans sparsisque capillis

Angelo Poliziano, Silvae : Ambra, v. 113-114

Passie is een enkelinge, ze strompelt als vergeet-mij-nietje
uit je keuken, verspreidt het woord als de hechting
vanuit de Naad & is het eens met het vuil vanonder je
tegels (dat van de grote getallen), zwiert met gemak

de N van haar set bij een bos uit de kleren, droogt
een roos af omdat het een roos is, roos is,
roos op, roos af, die roos, vezel per vezel,
1 bloemblad per bloedbad, 1 rampspoed per stengel

of verzint zichzelf doodgewoon bij elke
zap een beter einde of weigert het amen
in de oneindigheid, omarmt peripathetisch

de knieen van de Dondergod, ombeeft & ombibbert
met de uitwaaierende haren, met het snikkende lak-
stemmetje O al die dagen o Heer dat ik neigde naar U

29/10/02 – 28/08/06

2.Het Gruwelijke van Bilplak middels Doorschijnende Stoelen Aanschouwelijk gemaakt

Exposed. Platinum Prints 1988-2004″ from Paul Caffell’s famous 31 Studio,
ISBN 0-9547352-0-X

3. Haar Kousen Waarlijk Zij Volstonden Niet

4. Wat Gebeurde er met Ethel Warwick (op 02/08/1900)

Ethel Warwick, CyanoType by Sambourne 2/08/1900

Ethel Warwick 2/08/1900

ETHEL DE ELATERIET
VERDUURT NIET

WARWICK™ QUALITY PROS

00000000000000000000000000000000000000001
er kan niets gebeuren zonder dat het zichzelf herkent
00000000000000000000000000000000000000010
bewustzijn loopt al een poos voor het bewustzijn is
0000000000000000000000000000000000000100
veranderen doet er niets, integendeel: het niets vereenzelvigt

0000000000000000000000000000000000001000
hierboven gebeurt Ethel Warwick, het ding Ethel herkent zich
0000000000000000000000000000000000010000

in deze wereld die niets anders is dan
de lichtjes naar brandlucht geurende heat-sink
van G*d’s Enhanced Speedstep
Intel Xeon MP 7040 42 Ghz
Dual-Core processoren,

verschilt het gerepresenteerde

in niets van de presentatie, de betekenis
klettert zoals het betekende klettert Ethel
klettert zoals deze lettertjes kletteren, het blauw

00000000000000000000000000000000000111111

dat u ziet/niet ziet is een opgehaalde beweging, brug
te ver
een hopeloos
afgelopen zijn, het gebeurde dat als een

doorgeknipte hoogspanningskabel vervaarlijk

[DICHTER SPAN HEDEN DE LIER:]

angt te waaien (hz)
oven de (b)

ntsprde metr (oooo)
rs (ei)

n(ee)
ruce illis (BW)

nodig om de zaak recht te zetten

aar ie omt aar ie
(mdkmn)

0000000000000000000000000000000000010010

dedju toch.

Misschien valt het nog op
te lossen met een

WECKPOT

HE MARCEL HEBDE GIJ NOG WECKPOTTEN STAAN EN
ZO JA ZIJN DIE CAOUTCHOUCS NOG NIET VERDUURD ?