417 – een steen valt samen met zijn informatie
hexagram 46 – 升 (shēng) – “Omhoogdringen”
invoer
https://dirkvekemans.com/2018/07/18/harusmuze-31-reconstructie/
commentaar
‘a stone coincides with its information’ is een Engelse zin die ongeveer hetzelfde zegt als de Harusmuze vandaag, maar je moet al Latijn hebben gestudeerd om de ‘pun’ uit de uitspraak te halen (‘to coincide >= con+in+cadere, cadere=vallen), een woordspeling die wel degelijk bedoeld is, want als een steen valt, valt ook de exacte hoeveelheid aan informatie die een steen bevat (informatie= de hoeveelheid afname aan onzekerheid, onbepaaldheid, of in het Kathedraals: afstand tot het Nihil in de verrotting): informatie is even ‘materieel’ als de materie ‘geestelijk’ is en de wet van behoud van energie is meteen ook de wet van behoud van informatie, een zorgvuldig verzwegen premisse van de NKdeE-Bewegingsleer.
als iets helemaal verzwegen is, is het niet meer verzwegen.
het is, zo willen we echter duidelijk stellen vandaag, een evident ontologisme om te denken dat een universele taal waarin elke uitspraak door iedereen op dezelfde manier begrepen wordt, beter zou zijn, en dat Babel een vloek was van God over de hoogmoed der mensen. het streven naar een universele taal is een ideologische uitvergroting van de intellectuele hebzucht, de bevattelijkheidsnijd.
God zag dat de mensen ondanks hun taalverschillen er toch in slaagden om samen te werken aan een onnozel project als die Toren van Nimrod en vloekte ’s stevig want hij besefte dat daarmee er vroeg of laat een einde zou komen aan zijn Zijn. het project was dan wel humane prul, maar ze konden samenwerken, de ettertjes!
hoogtijd voor nog ’s een zondvloed, moet ie gedacht hebben, al wetende dat zulks enkel wat tijd zou winnen: vroeg of laat kwamen ze er toch achter dat hij enkel in hun hoofden leefde als een ontologische parasiet, een Trojaanse Worm van het Zijn.
en zo geschiedde het dat de Harusmuze geen Engels of Chinees sprak, maar onze taal van Lage afkomst, het Nederlands, en dat vond ze maar net goed!
scève
Fleuve rongeant pour t’attiltrer le nom
De la roideur en ton cours dangereuse,
Mainte Riviere augmentant ton renom,
Te fait courir mainte rive amoureuse,
Baingnant les piedz de celle terre heureuse,
Ou ce Thuscan Apollo sa jeunesse
Si bien forma, qu’a jamais sa vieillesse
Verdoyera a toute eternité:
Et ou Amour ma premiere liesse
A desrobée a immortalité.
