De tekst die Roland Barthes schreef voor de Catalogue Raisonée (La Connaissance – Weber, Brussel 1973) van het oeuvre van Bernard Réquichot is geen betoog of essay uit 1 stuk maar bestaat uit een verzameling autonome bestanddelen, gedachten bij het werk in de tekstuele gedachtenbak gegooid alwaar zij zelf een soort Reliquaire vormen voor de […]
Barthes-Réquichot (2)> het lichaam van binnenuit Veel schilders hebben het menselijk lichaam gereproduceerd, maar dat lichaam was steeds dat van de ander; Réquichot schildert enkel het eigen lichaam: niet het uitwendige lichaam zoals de schilder dat kopieert door zich schuins te bekijken, maar zijn lichaam van binnenuit; zijn binnen wordt een buiten, maar het is […]
het dogma van het Zijn berust op het axioma van de realiteit van het niet-zijn dat via het eidon-concept bij Plato de systematische uitbouw van de ontologie ofte Zijnsleer mogelijk maakt. de gevangenis van het lichaam is op die manier een rechtstreeks gevolg van de inventie van het Zijn, omdat de Grot, en het daarin […]
// al te voorbarig leesverslag van dit boek met een uitvoerige statusupdate van de Kathedraal als introductie en dan teleurstellend weinig verslag Google books: https://g.co/kgs/sKezKs (wat voorafging) de primaire gedachtebeweging die ten grondslag ligt aan elk ‘essentialisme’, de harde kern van elke ontologie is een denkfout. de NKdeE benoemt deze denkfout als de Zaak van […]
Anja was an exemplary student and her behaviour was utterly Truthfull but at night she was subjected to alarming dreams of herself as an ecstatically ravished torso in a Semi-geometric space. She searched for clarification in the works of Alfred J. Semi, but nowhere in the 26 volumes of his work was to be found […]
een verjaardagstractatie het is kermis. de pleinen van Stad zijn één woelen van schelle geluiden, schreeuwerige kleuren en vette vreet-en drankwalmen. hoog in de najaarslucht aarzelt Zon tussen het uitbranden van de viezigheid daar beneden en het zich hullen in dikke natte wolken. maar voor het branden heeft Zon zo laat op het jaar niet […]
“Hij had alles verteld. De andere, die ouder was, hadden we maar meteen afgeknald, die zou toch niks lossen. Die zijn kop hing te bloeden op zijn schouder, dat maakt indruk, dan nijpt ge ze al, hoor.” Den Bère vertelt over zijn legioen-jaren. Hij is vandaag vader geworden, komt het vieren aan mijn toog. “Na […]
over de vlakte die onze vlakte is, ligt het veroverde vlakke in de wind te drogen en de geurige hersenschimmels vliegen ons bij het verkrampen in de ogen, alsmede de rode kristallen van de woordenmuur, de slierten scheldwegverf uit de grote hebgoederenpot, het rozige balken van de verknechte dieren, de gekraakte libellenvleugels, het zwarte schopschoenenleder… in […]
zij, geborgen gloed, het goed dat ze onze ogen doet – Maaike IV Anke slaat heur lange benen over elkaar, de diafane zijdeschuift geluidloos over het oker van haar dijen. ze doet perfect wat er van haar verlangd wordt, volgttot de letter het protocol. ze is het protocol. ze breekt met haar wijsvinger voorzichtig het […]
