Ik lees haar het boek dag na dag, herstel onder het stof de rollen, restaureer minutieus mijn matière, verbonden met de laagheid van dit land. Ik wikkel mij methodisch af, doe laag na laag kwabben uit de doeken. Ik breek mij af tot ik verstaanbaarheid bereik. Ik stel teleur en mij ten toon ik tel […]
Categorie: lyriek
Harusmuze # 142A
142A – verliefdheid is vernauwing die de wereld opent hexagram 47 – 困 – KUN – ‘benauwend, uitputting’ Lees over het Harusmuzeprogramma Bekijk alle Harusmuzes Harusmuze Doc input
de zon is zo groot als haar linkervoet
mal. slierten stof en slijmverharden in de rode jurk.het haar deint uit in wolken. haar tijd spat uit de adersop mijn hand, zij snijdtde rozen in mijn adem open. het kolkt en stokt, zie het lidde lijven binnendringen, golvenslaan de staande rotsen aan. voortgang is er niet, het schoktvan kwaad naar erger. vuurversteent, het water […]
geduld
orgelpunt op een glasrand:het kraakt zijn ogen binnen, breekthem op, en alle zuurtjes zingen zoet haar tingeling, van hoe hij ooitmet haar begon, zijn leed tot deelvan haar bedwong. haar lichaam zong, de maan was vol, die acht die nachtstaat eeuwig in zijn bril. zo sprak hij. nihil. het zand glijdt uit zijn hand. hij […]
138 – de keizer strompelt naar de tempel, de wijze huppelt naar ’t paleis Hexagram 59 – 渙 – HUAN – ‘verspreiden’ Lees over het Harusmuzeprogramma Bekijk alle Harusmuzes Harusmuze Doc input Scève Non tant me nuict ceste si longue absenceQue mal me feit le bref departement.Car le present de l’heureuse presenceEust le futur deceu couvertement.Vous, ô haultz […]
autofagie
de beste wil van de wereldzit mij niet mee. ik sta mijin de weg en staar op wegvan u naar onze woestenij. er is geen vuur dat mij verbranden wil.er is geen zee die mij verzwelgen wil.er is geen land dat mij begraven wil. ik sla mijn handen stukin deze handendie de tijd verlijden. ik […]
allez vooruit, de achteruit is stuk
nacht
o nacht, jij zwarte ogenherderin, jij weidster van verbijstering. sirenen zingen bij de blauwe maan jouw naam en het einde wacht met ongeduld op de herhaling van het einde: jij, een set bloederige keukenmessen, wij, de lijven ik en zij. wij horen de zon, gebrande wellust onder onze voeten, versmacht toch, o nacht dat ruisen vlug […]