[het ontwerp van deze site is geoptimaliseerd voor raadpleging op PC/tablet]
P’TiX
– P’TIX OUTDOOR
Als het weer het toelaat, zorgt het Viander-domein hier in Tienen voor ‘levende invoer’. Mogelijke overeenkomsten tussen het getoonde en de realiteit berusten geheel op het spreekwoordelijke toeval.
P’TiX vulsel
Het weer zit niet meen en ik vond nog een restant vierkant papier1het papier is net iets te groot om te passen onder de A4 scanner, dus het zijn uiteindelijk rechthoekige prenten die je te zien krijgt., dus vier ik binnenshuis mijn tekenlust daarop maar bot. De invoer vermeld ik in de onderschriften.
P’TiX Research
Af en toe dien ik jammerlijk toe te geven aan mijn systeemdwang, een schandelijke verslaving aan oeverloos theoretisch geëmmer, die ik dan maar ‘research’ heb genoemd. De verzamelde notities over het P’TiX tekenprogramma vind je hier: https://www.dirkvekemans.be/ptix-research/
Rütger Safranski trekt in zijn Nietzsche bio-boek een interessante parallel tussen het aloude theodicee-probleem en N’s houding t.o.v. ‘kunst’ en diens verheerlijking van het geniale individu wiens exploten node ten koste zouden dienen te gaan van de ronduit verschrikkelijke onderbouw van de elitaire kunstwereld (ISBN 978-90-467-0287-1 p.66 e.v.).
De vraag die o.a. Leibniz en Spinoza erg bezighield (“Hoe kan een ‘goede’ God toelaten dat er zoveel kwaad in de wereld is?”) lijkt hem analoog aan de vraag waarmee Nietzsche worstelde: hoe kan je de esthetische idealen zo hoog in je vaandel dragen terwijl je weet dat die idealen enkel bereikt kunnen worden op de kap van de armen en de verdrukten.
De oplossing voor beide vraagstukken lijkt mij vrij evident: noch de goede paternalistische God, noch de elitaire kunst kunnen voor ons nog gerechtvaardigd worden of beter gezegd: ingeroepen worden om onze gedragingen te rechtvaardigen. Quasi niemand gelooft nog in een witte God de Vader met een grijze baard in de hemelen hoog, niemand heeft nog wat aan “de Kunst” zoals die in de vorige eeuw geïdealiseerd werd, tenzij de commercie of een of andere nijdige oude ideoloog met grootheidswanen. We zien dan ook dat het probleem zichzelf aan het oplossen is, zoals alle spraakmakende ‘problemen’ uiteindelijk plegen te doen.
Oké: de stank van het rottende lijk van God en zijn verderfelijke Kunst is bij wijle niet te harden nog, maar ook dat zal wel relatief snel overwaaien. Hoe minder men zich daarover nog druk maakt, hoe sneller dat kan gaan. Zaak is wel om het geslagen gat op te vullen met wat anders dat dan wél positieve effecten heeft in onze samenlevingen.
Programma’s zoals P’TiX kunnen daar m.i. aan de basis een begin van een antwoord op bieden: er gaat in mijn programma immers niks verloren van de oude Kunst, integendeel, het programma kan ertoe bijdragen om de cultuur van aloude, ambachtelijke ‘kunst’- technieken terug in ere te herstellen. En het is nog plezant, goedkoop en voor iedereen toegankelijk ook!
Die bioboeken van Safranski zijn overigens aan te stippen als verplichte lectuur voor iedereen die iets van de Duitse en bij uitbreiding West-Europese cultuur wil begrijpen. Hij heeft een evidente hekel aan N. , maar zijn boek over hem staat op een even hemelhoog niveau als de meesterwerkjes over Heidegger, Schopenhauer,.. enfin ik ga hier het hele lijstje niet afratelen. Jawadde.
dv@DFC rev. dv@DFD
OVER P’TiX
P’TiX is een artisanaal generatief grafisch programma waarbij gebruikers (‘kunstenaars’) per dag minstens één tekening maken vertrekkende van één van de 52 invoervlekken in inkt en bister.
De aldus gegenereerde tekeningen worden stapsgewijs ontwikkeld. In een laatste fase wordt een helft van het grafisch materiaal ter complementering aangeboden aan de beeldgenerator Firefly van Adobe. Zodoende wordt er gaandeweg een (lyrische) visuele taal uitgebouwd die kan interageren met de artificiële beeldgeneratie. De resulterende grotesken vormen een poel van monstruositeiten waarin misschien wel een nieuwe beeldtaal kan ontkiemen en groeien. Ondertussen is het vooral zalig om de fantasie via motorische gewoontes en doorheen de lussen van de visuele feedback tijdens het tekenen onbelemmerd op het papier te laten vloeien: wat je hier ziet is dus vooral het restant van een uiterst aangename beleving, een spoor dat hopelijk aanspoort tot emulaties van de gevolgde methodes.
Zoals elk programma, elke routine die ik ontwikkel ligt in P’TiX immers de nadruk op het proces, op de gebruikerservaring en niet op het resultaat. De geproduceerde tekeningen, de ‘afgewerkte’ aquarellen of pentekeningen zijn strikt genomen afval van het ‘beleefde’ programma.
Echt ‘goed tekenen’ zal ik overigens nooit kunnen. Ik ben zwaar bijziend en net dat gebrek – ik zie letterlijk nooit wat ik teken – resulteert m.i. in interessante tekeningen. Elke afwijking is m.i. een talent, een potentie. Een zwaar bijziend iemand ‘ziet’ en ervaart de gedeelde realiteit anders, die differentie is een meerwaarde. Het P4iX-programma geeft mensen met beperkte visuele vermogens de kans om ‘hun’ getekende realiteit te ontwikkelen, los van de fotografische projectie, het programma nodigt uit tot een intuïtieve exploratie van de gestiek en de grafische feedback daarvan.
Uiteindelijk zorgt de natuurlijke ontwikkeling van de tekengewoontes toch steevast voor een visueel min of meer coherente ‘wereld’, net zoals onze perceptie onze ‘realiteit’ gewoontegetrouw opbouwt uit vertrouwde data. Het delen van die intieme, poëtische wereld met een machinale intelligentie als volwaardige partner in een creatief proces lijkt een interessant idee.
P’TiX kan ondertussen voor alle gebruikers ook werken als therapeutisch programma. Het moedigt, als creatieve tekenmethode, het maken van fouten en het leren daarvan aan2in het tekenen, net als in de (geïmproviseerde) muziek, bestaan er geen fouten. Als je een ‘fout’ maakt herhaal je die gewoon tot het een nieuwe regel is. Er schuilt een lichte vorm van rebellie in de ‘code’ van de routine, waardoor het een bron van eindeloos tekenplezier en meteen ook een therapeutische uitlaatklep kan zijn.
Vanaf CHd (30 augustus 2023) werkt het P’TiX programma als abstraherende ‘aquarellenfabriek‘. Elke tekening op basis van een vlek wordt de volgende dag en de daarop volgende dag met diverse technieken 3meestal aquarel verder uitgewerkt.
De tekengewoontes die ik gaandeweg ontwikkel in het P’TiX programma gebruik ik ook in varianten van het programma, waarbij er dan andere invoer gebruikt wordt, bv. zwart-wit foto’s uit oude magazines in de “POST P’TIX PATRIOTE” variant of het Vianderdomein in “P’TIX OUTDOOR“, of oude fresco’s in het “Italië-boek”.
– Op DEb is er een ‘pagina’ begonnen waarop ik notities, citaten en opmerkingen bijhoud over of in verband met de P’TiX tekenmethode: P’TiX research.
– Vanaf DLF worden er (soms) in een vierde stap varianten, kopieën en/of extracten aangemaakt, waarbij Firefly, de generatieve AI bot van Adobe, (soms) ook mag meespelen.
De hier getoonde uitvoer van het P’TiX programma kan zondermeer worden gebruikt en is, zoals alles op deze site gratis en onvoorwaardelijk beschikbaar voor iedereen.
NKdeE 2025 – copyright:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication
rev. dv@DLB
P’TiX invoer TABEL
Klik op het PI-cijfer om de invoer met voorbeelden van uitvoer te bekijken:
~
copyright ‘ViLT //dagwerk van dirk vekemans’:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication
contact: dirkvekemans@yahoo.com
VOLG dirkvekemans.be
Vul je mailadres hieronder in en je krijgt elke dag het werk zo in je mailbox, gratis. jouw mailadres wordt verder niet gedeeld, gebruikt of anderszins bekend gemaakt. Met opzeglink in elke mail.
de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.
steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP:
Noten