de weerzin schimmelt om naar zin en weer
is er een wankel zicht op tover van weleer.
het vocht blauwt uit het rode ochtendgloren
het violette nu gaat in een groter nu verloren.
ting tang tong verklankt de koper-zink legering zich.
een grijze kompel snuift het grauw en spuwt het weer de
koepelramen in van basilieken. waar wij verkeerden
draait het licht nu weg uit ogen: geen gehoor gaart zich
daar de vogelzang, niet wiekt hoog de lust in lagen lust.
zij nochtans heeft met mij ooit in de enterprise gekust.
elle ronflait près de mon klingon rod – i rode a horse.
elle etait mon meilleur set de publi-bones, nouveau buste:
dichterlijk behangen met zuiver geil van pastoors.
‘you sang my words and then you broke yours’.
zo ging er keer op keer een mooi sonnet aan ons voorbij.
inputtekst 4-5/06/2009 (zie aldaar)
