evolutie van de schriftstelling

is er hoop? ja, maar is die hoop realistisch? we zoeken het uit.
onze schriftstelling evolueert hopelijk van complexe blabla naar nuttige eenvoud. dit is de ‘dump’ van de verschillende versies, per wijziging…

6/04/2020

STELLING : hypothetisch stellen we dat het schrijfproces essentieel (sic!) veranderd is

  • in het Middeleeuwse schrijven t.o.v. de Oudheid wat betreft de rol van het spreken
  • in het Moderne schrijven t.o.v. het Middeleeuwse wat betreft de uitvoering en status van het schrift (gefaseerde ontwikkeling van 1500 tot eind vorige eeuw
  • in het hedendaagse schrijven (2000-nu) t.o.v. Moderne wat betreft, euh, alles

uiteraard is deze evolutie een devolutie, een deterioratie: een samenleving die het zonder schrift kan stellen is sowieso het beste af, maar de Middeleeuwse toestand was al een enorme deterioratie t.o.v. de Oudheid en heden is het al helemaal een ramp. in ieder geval: we zijn beter af als we de rampen die ons overkomen beter begrijpen, kijk maar naar ons kroontje: als ge’t niet wil snappen ligt ge voor ge’t weet bij Boris Johnson in de kliniek!

het schrijven:

  1. init in het denken: het denken gebeurt, de gedachten gebeuren in het denken van het individu, krijgen door herhaling vorm, worden woorden, zinnen in de innerlijke stem van de mens – constructie van de Realiteit, bewustzijn bovenop het onvatbare Echte.
  2. het spreken: het lichaam verheft de innerlijke stem tot het waarneembare, de stem spreekt de woorden van de gedachten, de gedachten van de woorden uit. het denken verwerkelijkt auditief, hoorbaar. de woorden winnen aan kracht door het lichaam, zetten zich daardoor vast in het geheugen, het worden vage ‘dingen’
  3. het schrijven: de gedachten gebeuren motorisch in het handschrift in een wederzikjds corrigerendegebeurenslus met het denken en het spreken
  4. het schrift verlaat het lichaam in een serie van tekens, letters, als code. het denken corrigeert de sporen van het lichaam.
  5. het lichaam en het denken verlaten het schrift, laat het achter als code: het schrift blijft achter, wordt bewaard, wachtend op een lezer

het lezen:

  • de lezer ziet het schrift, een boodschap van de schrijver
  • de lezer vormde woorden, ah, sorry, ’t is tijd om met de hond te gaan wandelen…

7/7/2020

(Bekijk de evolutie van deze stelling)


STELLING : het schrift is een autonoom devoluerend instrument van het Rot. de devolutie is zoals steeds een devolutie naar hogere complexiteit van het gebeuren. om deze devolutie te verklaren maken we een functioneel model van de schrijf-lees activiteit en onderzoeken daarvan het devolutieverloop.
we vertrekken met het model in de Oudheid, waarbij we de radicaal (?) verschillende invulling ervan in twee schriftstelsels vergelijken: het Latijnse alfabetische schrift en het Chinese logosyllabische schrift

flow van het schrijven:

  1. het denken: het denken gebeurt, de gedachten gebeuren in het denken van het individu, krijgen door herhaling vorm, worden woorden, zinnen in de innerlijke stem van de mens – constructie van de Realiteit, bewustzijn bovenop het onvatbare Echte.
  2. het spreken: het lichaam verheft de innerlijke stem tot het waarneembare, de stem spreekt de woorden van de gedachten, de gedachten van de woorden uit. het denken verwerkelijkt auditief, hoorbaar. de woorden winnen aan kracht door het lichaam, zetten zich daardoor vast in het geheugen, het worden vage ‘dingen’
  3. het schrijven: de gedachten gebeuren motorisch in het handschrift in een wederzijds corrigerendegebeurenslus met het denken en het spreken
  4. het bewaren: het schrift verlaat het lichaam in een serie van tekens, letters, als code. het denken corrigeert de sporen van het lichaam. het lichaam en het denken verlaten het schrift, laat het achter als code: het schrift blijft achter, wordt bewaard, wachtend op een lezer

flow van het lezen:

  • de lezer ziet het schrift, een boodschap van de schrijver
  • de lezer vormt woorden, ah, sorry, ’t is tijd om met de hond te gaan wandelen…
This website uses the awesome plugin.