ze staat stil, op blote voeten en er is het kabbelen van lopend water. een staketsel – meters hoog, in hout – torent boven haar uit. zo hoog is het, dat het wel lijkt alsof het stalen kabeltje niet daarvandaan, maar uit de hemelen komt neder gekronkeld. het kabeltje lijkt op de remkabel van een […]
Categorie: Anke Veld
Onderdelen van de net novel- netgebeurtenis Anke Veld
Lode’s credo
“in de naam van de dingenzit de naam van het niets.het niets noemt de dingende dingen dragen de naamals satellieten van het niets de naam van god is uit het niets de naam gewordendie de god der dingenheeft tot god benoemd.de god der dingen heeftde mens tot slaaf gemaakt. schrap de namen, laat het zijn, […]
2 fragmenten uit het Weerants Liedboek, een corrupt tekstbestand in het Neo-Nederlands uit de Afgesloten Toekomst dat in 2045 wordt opgevangen door de Neo-Kathedraalse audioFaag, een gignomenologische verontwezenlijking van formaat. de publicatie ervan in 2046 veroorzaakt een pantemporele deining die traceerbaar is tot in de bucolische geschriften van Vergilius… […] 0 Node grashopper1sprinkhaan faaltje ni […]
anke veld 13
As if to make her point in one flash moment Anke unfolded her own image seven times within the dome before me, thereby demonstrating that all of time is just an illusion and that reality, if needs be, can be constructed even by hammer and lever, by fysically pounding one’s own will into the fabric […]
Next moment I found myself staring in disarray at me, another me, a future version of me, whatever, someone who looked exactly like me and felt like me ‘cause yes I could feel her at the same time and therefore I immediately knew this she-me was pointing out something to me, something that somehow I […]
maya
maya [Anke Veld – Lode’s lied] mei is als maya die mij doet gelovendat het absoluut vele, het reine schonein mijn nietige iets zit verscholen. hoe zoetelijk zingt het, hoe nachtelijk wil het, hoe hoog al waan ik mij zomerse leeuwerik,hoe wild en onzinnig graven mijn honden,hoe dicht en hoe zacht heeft mei mij omwonden! […]
zeer
[ Anke Veld – aria van Lore ] 1in de AI-opera, 2025. Lore is, zoals wel vaker gebeurt, de wanhoop nabij omdat LAIS haar en Anke verlaten heeft. het is moeilijk. leed is mijn lief, mijn lijf is verdriet,van deze pijn ken ik het einde niet.ik bid u muze sterk mij in mijn lied,mijn ziel […]
Bewezen is:de tijd verglijdt,wij blijven niet,wij zijn niet vrij. Per dag de pijnder straf neemt af.Wij slapen inmet ochtendzin. ’t Verblijf is nachtin ’t zwart gedacht:droeve stilte heetdaar klankenpracht. De spijt gaat weg,zij ligt naast mij,zo lijf aan lijfgaat het voorbij. ‘Anna, ‘, zegt Anke,‘Anke’, zegt Anna,‘niemand zijn wij’. ‘Anke’, zegt Anna,Anna, ‘, zegt Anke.‘wij […]
anke veld – 11
Outside. The moment she said it we were outside, on a hilltop, looking down on The Place, its two huge domes now reduced to a Playmobil dominion, flanked by an enormous new building, very straight and very standard solar panel 100% self-sustainable durability proof slick piece of engeneering. “But you like the bird, don’t you?” […]