More pictures at:
ViLT – Nederlandstalige literatuur
Categorieën
Categorie: lyriek
Categorieën
click on the title to hear the poem read
There’s an english translation here
[haakzang in traandichterssteek]
I
Waarom niet op een zaterdag: een sjokkende speedboot
knikt & knipt het vijverwater door waarachter
de vaalzwart berubberde, de meerman in paradetenue
voor zijn beparelmoerde paradetje de plakjes grijs de lucht
inscheurt, zijn goudhuid meesterlijk ontplooit
& schreeuwt & hebbetrots zijn stralen laat
éénbenig langs de einder stromen.
Hoe grieks niet & glad, hoe niet azuurblauw doorspekt
het vlijmen, de gletscherschilfers, de mesbladen gespuwd
hoe heldhaftig ik likkende
aan mijn lippen lig, – net nog & nu al
op het vlies te dun rond een knelpunt
gespannen het gat in. Knak.
Wie kan er anders? Zelf
doe ik niets.
II
Haar oog in ben ik oog in oog in haar
& samen vult dat wel je monitor
maar is het al bij al wel beter?
De woorden paren al:
venusbuik – spierkransverrukking,
wimpertrilling – aanbouwvergunning,
halsvleugeltinten ach foutmelding:
welke paljas gaan in dit hoogst verfijnde
lijnenspel straks je glijbenen nog
in zinsverstrengelingen knechten?
wie wordt er dan tot roerloos op vingermassa’s
drijvend lijk geslagen bij je afdronk, tot
de huidige heer zwemmer van marmer? Ha!
wasemt ze treiterend inhaalbaar
het ingedrongene in kauwbrokjes
uit, integer & katterig de nieuwste
wondertwijgjes in diepten beroerende:
(de tijd moet je weten is bij stilstand een ware
boerenpsalm op de bühne, linkskop, rechtskop,
alles einfach, recht op de blos af
rond de slaande wonde die die neus is die
hevig om zich heen slaande die in die
vijver zwaant als zwaan
zwaan zwaan zwaan)
niemand treft blaam.
III
Tegen de vlakte
ja leg maar de korstlip,
de zweerdij, de krampvoet, het ijlhoofd &
hak steunbeen hak voor het nakende
laag na laag afknagende
zonlicht.
29/12/2004-31/12/2004
NKdeEBlog (Schrijf- & plakfabriek)
Categorieën
Van goddelijke dementie oorzaak en gevolg
Dat ene oog van je is bij herhaling
voor het nachtmassief geschapen,
& vermoedelijk een eindeloze rij
is het heelal daarin,
van 1 op 1 geplakt dezelfde
onaflijnbaar duistere vormen,
met de kleinste uitsparing
weerspannig behouden
voor de schemerige pluimage
van de gierig zwijgende
merel op het natte gras
& de wolken met kerkplein
daaronder.
Ik hou je handje vast
tot er wordt geknikkebold
& onze afvallige hoofdjes
wegglibberen, smosjes groen
& grijs & donker bij het groen
in de groenbak.
Er komt niks meer in
verder, elke tel
is als een spiegel
ondoordringbaar & van dit kijken
een gevolg.
9/01/2005
Deze entries zijn dubbels van dv’s ‘echte’ NKdeE blog op ViLTNET
Categorieën
Categorieën
Een boom in dit huis, uit de vloer vorkt een stam, de daksponten kraken. Je wordt het salon uitgesleurd, men duwt je het bad in, een gezichtsloze vrouw haalt in een oogwenk met een glasscherf van je beide armen de slagaders open. Een gordijn van blauwgrijze lianen wordt over je hoofd getrokken. De scene verwildert. Handen slaan, duwen, hakken. Donker kloppende zuigpompen sleuren je benen omlaag. Dit is verdrinken : je stem die nog uithaalt met een mondvol water, je tong als een lamme prop in je keel, het barsten van de tijd in je hoofd. Op je laatste moment zie je de twee syllaben drijven in het midden van de inmiddels woest kolkende stroom. Twee schelpen van water, eivormige vliezen met hun scherpste ronding in elkaar gehaakt. Anna.