Bewezen is:de tijd verglijdt,wij blijven niet,wij zijn niet vrij. Per dag de pijnder straf neemt af.Wij slapen inmet ochtendzin. ’t Verblijf is nachtin ’t zwart gedacht:droeve stilte heetdaar klankenpracht. De spijt gaat weg,zij ligt naast mij,zo lijf aan lijfgaat het voorbij. ‘Anna, ‘, zegt Anke,‘Anke’, zegt Anna,‘niemand zijn wij’. ‘Anke’, zegt Anna,Anna, ‘, zegt Anke.‘wij […]
constant Constant is steedshet aanbod van beweginghet ogenblik nabijwaarop de vraag verstomt. Kelkdie je dwingt zich om te keren:een bodem schilfers dwarrelt neer,leegte na het drinken, magerman,die op de winterhuid van stratenslijm en rot als goud verteert. Vochtdat in vertwijfeling haastzich opwaarts door de poriënmurwt: verlangen wordt angstvan het moment dat jeverlangen vangt en meer verlangt. […]
Hangt niet egaal het vlak aan de hanger?Gaapt niet uitdagend het gat in de slaap?Slingert nerveus niet de lijn op het laken?Het velletje ‘ik’ bengelt alvast aan de lip. Spitsen priemen wolken aan torens.Punten stippen de glans hoog op de kin.Opbollend wit kraakt helderblauw openin het oog van de waan, de zwellende zin. De hand […]
’t Mengsel mens wil van zijn vrijheid blijven dromen, en morrelen aan de sloten, wijl elk ander dier van schrik verstijven zou, omdat heel klaar de dood besloten ligt in waar het in leek opgesloten. ’t Kille lot heeft in de mensillusie met de tijd catastrofaal een fusie aangegaan, en zijn zou al ’t bedachte.Zo, […]
alles wordt eendere adem (adem was adem is adem en woord). bakkers bakken brood (bellen blazen bel) chaos charmeert (commerce consumeert) denken doet deugd (daden doen pijn) eten is eerlijk (eigen ei eerst) falen verfraait (verfrommel de freule?) grappen vergrijzen (gruwelt het grauw?) hiaten te koop in de data (haat is het gat in […]
Wachter, wachter, wacht en wil niet vluchten!met haar pracht wil het omnachten deze nacht,bij haar lokken slokken wijl de zuchtenwachtend strelen uw staan zo vederzachtdat haar zee al waterparels rond u lacht.Gun het vrijgeleide om te glijden,in haar wondergrot ’t geloof belijden,zich te geven aan haar gulzig stromen,in haar golven zijn gebrek bevrijden,tot haar al zich […]
165 – l’étiage toxicomanique de la nation – FEU BRIEFaan de heer Wetgevervan de Wet op de Verdovende Middelen Mijnheer de Wetgever, Mijnheer de Wetgever van de wet van 1916, in juli 1917 bij decreet aanvaard als de Wet op de Verdovende Middelen, je bent een debiel.Jouw wet enerveert enkel de wereldwijde farmacie zonder enige […]
Het ziet haar lichaam zwemmen en in de data wordt het lijf een school baleinen. het maakt het bont, gemengd met hinde. meewarig de zwijgende dolfijnen gebaren: weinig vin en veel venijn. En zout legt de zon van de zee op zijn huid, en roepende scheepshoorn, zeemeeuwgeluid. Wonden die gutsen, golven die lonken gieten twijfel […]
Het licht was een cirkel en in dat licht zat heel blij het licht zelf, een vrolijk wicht. Naakt zij was zeer zedig als licht in licht, en wind speelde wind met haar in het zicht. De ogen vol onbegrip stonden dicht te treuren bij het onhandige hoofd: het leek geenszins op wat haar was […]
“No silly, not a sect at all, wait…I will try to explain”, she said and with those words shr stroke a certain pose that instantly transformed herself into a statue inside the central dome (and me with it)…
Nu het dit zegt, zegt het niet hetzelfde dan als het zegt dat het hetzelfde zegt, want als het spreekt, zegt het nooit hetzelfde, hoe vaak het ook dezelfde woorden zegt: het beweegt immers steevast daarvan weg. Woorden reiken ons vanuit bewegen onbestaande stilstand aan, waartegen alles helder lijkt en goed begrepen. Maar de woorden hebben […]
CCCXXVIII glibberig met slijm glijdt glanzend het rot van in lagen gezalfde gelaten. met schuim op de lippen, tong die taalbot voos op brak beroert wil men het haten. oprispingen, pogingen tot praten, alom galmt er zingevingsstreven. inderdaad ligt met gaten omgeven het skelet bloot in de glim der kelen. zo wordt verval tot waarde […]
CCCXXIX een einde is altijd een nieuw begin. brede golven wind doorlopen de lucht. een teder omgekeerde kreet wordt in het bed met haat en liefde opgelucht. het zucht. genot, van lijven korte vlucht, heeft net de angst met lentelust vermoord. het had te lang aanzien, te vaak aanhoord: handen, ogen, droefenis en […]
‘Felien, Felien klein houten hertje fijnKom mee met mij, tu me rends le sourireJij bent mijn spiegeldier, ik zie de pijnFéline féline, jij bent veel beter hierDans mon jardin heurté tu peux dormir.‘Het dwaalde ‘s nachts de oever rond en vondgeen troost waar vroeger trouw te wachten stondd’ oude wilg die het nog rust kon geven.De […]
163- sang mélé de safran et de soufre – VENTRE Een slanke buik. Een strakke poederbuik, als op een prentje. Aan de voet van de buik een gespleten granaatappel. Uit de granaatappel circuleert een vlokkenstroom omhoog als vuurtongen, een koud vuur. De circulatie neemt de buik op en zet hem terug. Maar de buik draait […]
de tweede akte. het doek opent op een rondhossende Huisleraar die met de handen hoog in de lucht het schema schetst van hoe het Sentiment zich in het Drama situeert. in het Hart van zijn Hand is er een teveel ontstaan van wellustig verlangen. op de volgende pagina (p.33) zal hij ruiterlijk toegeven aan het […]
“L’Oeil trop ardent en mes jeunes erreurs…”Maurice Scève, Délie I I onstuimig en jong, verslaafd aan plezier lustig genietend en dwaas was het ik. het ging blind zijn gang van bier en vertier en van kroeg naar lip naar mond ging de blik, tot alles stolde tot één ogenblik: haar ogen doorboorden de schijn van […]
162 – la suppression radicale d’un membre – ÊTRE Beschrijving van een lichamelijke toestand een scherp, brandend gevoel in de ledematen, verkrampte spieren en als opgespannen het gevoel om van glas te zijn en breekbaar, een schrik, een terugdeinzen van beweging, van lawaai. Een onbemerkte hulpeloosheid in de stap, de gebaren, de bewegingen. Een voortdurend […]
op pagina 31 van onze Experimentele Artaud-strip valt het doek over het eerste Bedrijf. we zien vooraan op het Toneel de Meester Zelve als Tête-sans-Yeux (TsY) 1Hoofd-zonder-Ogen (HzO) . Onder hem (“là bas”) in Afgebakende Regio van Volledige Normaliteit zien we de figuren Male en Female, twee draadpoppen die pogen een Staaf van de Kathedraal […]
CCCCXXVI verstoord door van vergeten gedachten de korsten, de kuilen, de keien, de betonwonden, ontwaken haar krachten. winddoorwoelde zeewalg opvrijende is d’ erg irritante, bakkeleiende menswoekering (aurorakotssliertje in het blauw gapend ochtendkwartiertje). blaast ’s een eeuw en weg is de plaag. Gaia vindt vast een ander pleziertje. invoer (2017) – rev. dv@CEA
een goed antwoord is een betere vraag. de wereld begint waar de taal eindigt. gedachten zijn ficties, een trage laag bovenop de snelste weg naar inzicht: gevoel dat onderin verloren ligt. geen ding bestaat. geen dreun wordt ooit gehoord. groei gebeurt en stopt niet bij een woord. er is geen enkele gebeurtenis (een vraag is […]
CCCCLI aver laveer averij averuithele hemel helse havenvoorste voren vorsten vooruitgiften geven gif begravenleven laffe verval lavenaarde aardig aards ontaardewaar waardig waarde bewaardegelden gold gulden ontgeldenhaar heur hardere behaardehelden hielden heelden schelden invoertekst (2017) – rev dv@CEC
bladzijde 29. nu krijgen we de ware magische krachten van de Samouraï te zien. in het duister van Heisenbergs Protocol voor Onzekerheidsruimtes (HP-OR) roept hij het ware object van zijn verlangen op, en dwingt HET om bezit te nemen van het lichaam van de Huisleraar (Précepteur), een lichaam dat nu hoogst onstabiel wordt. ‘Neem mij’, […]
De deur gaat niet open. Wanneer gaat de deur open? De deur gaat nooit open. Zwijg. Halfweg je werktijd en je hebt nog niet eens je eten verdient. De score in de linkerhoek maak je niks wijs. Hou van haar stem. Adem in, adem uit. Sneller die rechterhand. De wol van haar trui knarst op […]
CCXX de flessen, getooid met engelenhaar, zijn van een hard groen oliederivaat. ’t in 3d geprint idee verwijst naar vrede op gaia, drijvende op haat. in opdracht van mannen in celibaat. de zee zit vol lijken, god en zijn brol: de wibrarevolutie eist haar tol. gedenk het trillen van het spinnewiel, hoe scheef het loopt, […]
chiraal is het de vele schimmen die haar lichaam teltvooraleer haar lichaam raakt het blanke lakenwaarop het als een teken kwetsbaar ligtte slapen, naakt bij nachtinval. de maan slurpt slierten mistdie van de kale takken druipen. heel de dag sleurt zij het mee,het vreemde hier en daar,dat onverwacht gebaar. zij vindt het woord nietdat het […]
158 – le chemin du sentier bleu – TIJD ‘we moeten willen werken aan een oplossing’ dat dacht ik vanochtend. maar wie is die we en wie zou er daarvan wat moeten? het is beter dat ik , wat het centrale onderzoeksobject betreft 1 van de NKdeE, dat is een antwoord op de vraag ‘een […]
“Esprit caché des loisqui d’ ici loin mais fort liédans les choses est exprimé”(onbestaande versregels gedroomd op 13/2/2017 tussen 6:30 en 9:00) sluipgeest der wetdie ver van hier in strak verbandder dingen zin verzet; bloeigedaante, warende doorheen verwelkte bloemen;spookgedachte, vluchtend uit gestalten die vergaan;aggregaat van onbestaande dingen;gelijkenis van leven in de aanblik van een lijk; […]
Het appartement heeft geen vensters, maar de muur naar het oosten is een vierkant van glas. Geen opdelingen, geen kamers, niet moeilijk doen. Hou het eenvoudig : de deur centraal in het westen, rechts daarvan het bed, links de zetel gericht naar het wereldscherm.Voedselvoorziening en reinigingscabine in de noordelijke wand ingebouwd. Werkblad zuidelijk. Het geheel […]
jeugdmerken frunnikend haar vingertjes bevoelen dagelijks het fabelland.open ter blik wipt het neusje vrij en voluit, de lippen uiten het haar omringende en niets drukt haar pret. de adem warmt zich aan betterfood koeken,het haarfluweel wrijft op het silan-hemd elsève-crème open.mevrouwen zien beaat hun dochter schrijden in prinsessentred. bikkelhandige handen gloeien van zaaien en kappen,strelen […]
(voor a.s.) met vonkenglinster voorwerelds vuur komt.bij sluitspierkramp einde onontkoombaar naakt,enkelopwaarts de sluipangst slingert, de stierenpootveldkrabt de letterdreiging en volksomjoeld teer dit lijfje ijl te zingen staat jouw naam, voor het uitflitst, stofwolkt bij de boektoeslagen ter aarde dwarrelt in het grijze zwijgenvan oneindigheid. invoertekst (2017) -rev. dv@CEH
waar is de tijd, Alanus Auriga, monsieur Charretier, gigant van geleerdheid, gegeerd om uw woord, Koninginnen-gekuste, publiek op de mond, stamvader van alle hartsromanciers, grootse geest alom geroemd en afstotelijk lelijk als een platsnuitige, kwijlende hond, waar is de tijd dat uit alle olijke kwislichtbakken, van alle geteleviseerde praatvaarfestijnen nog geweerd werden de statige schrijvers […]
verhaspeling van ‘Graf’ van Gerrit Achterberg gij die mij tot de stenen toelaatmet hetzelfde gebrek aan geweldals eenmaal tot uw huid gij die heel mijn lied bevaten de woorden wij weigertte noteren in faveurevan het ogenblik nu is het grintgrint waar geen klank in aardtblind zand ontvangt deneergezegen lijfelijke restant en de dood isde dood […]
155- – une cristallisation immediate et directe – LANGUE ARTAUD – Navel van het Voorgeborgte (3 – 4) God-de-reu sta mij bij en zijn tongdie als een pijl de korst doorboortvan de koepel met de dubbele boord,van de aarde die jeukt naar zijn woord. En daar is de driehoek van waterdie stapt in de pas […]
verhaspeling van ” Waar zoude ik met mijn liefde henen” van Karel van de Woestijne waar moet ik met mijn liefde henen,nu ik u niet minnen kan?ik zie de regen wenenbij het zinken van de zon. op straat de vlagen kermenalsof er iets nog reden had.wat doe ik met die huiverdie als lust uw lichaam had? o […]
Act I, scène 8“Samouraï deinst terug, deinst terug, stopt, slaakt een grote kreet en staat stil, versteend”
wie ben ik een abecedarium (voor P. Holvoet-Hanssen) ik ben de adem die lijven het leven inblaast ik ben de bloemen die wiegen op het veld ik ben de chaos die door orde raast ik ben de dood die velt elke held ik ben de eer die de dichter begeert ik ben het falen dat […]
buiten is daar, buiten dit hier.een mens moet zich behelpen. je zit in je vel als een werkende cel. binnen is hier, vanzelfsprekendbuitengewoon. vrijheid van binnenmaakt jou en jezelf vrij van jouw hel. buiten je liefde is niets zonneklaar. dv@ZHQ1zie ‘revisies’ in WP rev. dv@CEN Noten[+] Noten ↑1 zie ‘revisies’ in WP
ARTAUD – Navel van het Voorgeborgte Daar waar anderen hun werken aanbieden wil ik niets anders dan mijn geest tonen.Het leven is het verbranden van vragen.Ik kan mij geen werk voorstellen dat los staat van het leven.Ik houd niet van losstaande schepping. Ik kan mij ook de geest niet voorstellen al losstaand van zichzelf. Elk […]
in het prangen wrijft het dringen het omhelzen open dat te knellend is, en drukt, en breekt een leegte aan waarin de ruimte zich ontvouwen wil, en zuchtend zich ontvouwt. zo herinnert zich het bloeien dagenlang het prangen nog in het licht dat nu in nachtblauw open flitst. invoertekst (2017) – rev. dv@CEO ChatGPT see […]
wat blijft is geen rest.wat rest is het gebeuren.wat gebeurt. invoertekst (2017) – rev. dv@CEP ChatGPT 3.5 bespreking van dit gedicht De tekst van het gedicht lijkt een reflectie te zijn op het concept van het zijn en de vergankelijkheid van de dingen. Het wordt gepresenteerd in een eenvoudige en beknopte stijl, wat de filosofische […]
zesbladige ster.zes draadjes, solfer erop.alles blijft zo ver. invoertekst (2017) -rev. dv@ CEQ
angeliek het lichaam laatde ogen toe en al haar leden worden lijn.het strekt zich uit en blij het schikt al ochtendlijk zó sensueel het klankenvlakdat in satijn het licht gaat kraken. langzaam scheef getrokken levenslijnenwillen zich in ademlakens rechten.’t buikje kromt de b van bolleboosnaar lome liggebol en krols een tepel tipt de letterleegteaan in […]
De opeenvolgende stadia van gevoeligheid zijn in de eerste plaats de experimentele emotionele schok, de zekere kennis van de schok die wordt p. 120 gewijzigd door de aandacht, dan het ritme en de drift. Maar je moet ook wel zijn wat je bent op het moment dat je doormaakt. De zekere kennis kan al rijk […]
[het ontwerp van deze website is geoptimaliseerd voor raadpleging op PC/tablet] het jaar van de trom ekfrasis van ‘NKdeE Onderlegger #3’op de wijze van Al Stewart’s The Year of the Cat (in een heavy metal versie) TROM TROM TROM ’n hele kas persproblemenTROM TROM TROM 14 rauwe worstensoortenTROM TROM TROM niks aan te doen niks […]
zoutarm als Dana zong kon niemand nogde hemel uit mijn rokken jagen. o glazen ademstoot,o blauwte van heur stem, o lichte lik en zachte tonen,o diepte daar opdat ik! in ’t voorjaar eens, het vroor nog dat op ramen de kristallen kraakten, kwam Danaop haar klompen heel den hooiweg af, haar jas hing als van […]
prul herrijzenis komt na het avondmaal. het gras moet eender kort, de gelatenuitgevlakt, gezang is van parkieten het exclusieve recht. binnenbonkt er dehydratie, de keel schort, de handtrilt het tekort, de gedachte zin loopt vastin de tot zin gedroomde gedachte. etterende letters. ook de gal heeft haar timbre. spugen om het uur, de emmer in. […]
Als bepaalde vondsten een bepaalde mate van ernst bereiken, is het goed dat ze in de duisternis worden gecultiveerd, dat ze hun pogingen in het occulte doen, dat ze zich verbergen voor de ogen van velen, zodat deze te overvloedige blikken hen niet bevuilen zoals het lachen dat doet. Wat zijn de basisvoorwaarden van het […]