tralalie tralala. swuzie mtake kumbadze. woorden dienen om het moment tot ogenblik te herleiden, schakel in de tijd, berging. de afgeworpene, de ontkoppelde, heeft geen taal meer waar hij thuis is. klanken hameren hol, een eindje rubber kletst in plassen op de grond. instortende nieuwbouw. het lalt.
het heeft uw geisers en vulkanen niet meer nodig. niets hoeft het nog van u. ’t is dubbelweefsel, wel, de scheerslag lichaam dwingt het tot verband. het knipt de band doormidden en schenkt de armen hun anale schuiven in Tomorrowland. kraak de fles, de afdronk lonkt. het vloekt.
geen angst vervalst nog het zwart met een vreemde kronkel. het ziet het deinzen van de mensen, weg van de onzijdigheid. de dagen zijn kortaf als goden in november. letters worden tralies voor de mooiste ogen. wat maakt het uit, het heeft het glashelder in de hand. het lacht.
het is zwart. de nacht is gevallen. geen deken. lanceer het sein, een rilling in de lendenen. het strijkt haar open, zij sijpelt in de opening en het in haar. het is volbracht.
over ‘HET MOMENT
deze tekst is uitvoer van het programma ‘HET MOMENT‘.
‘HET MOMENT’ vervolgt ‘LAIS’, een dizain-programma met de Délie van Maurice Scève als voorname invoer, met haar prequel ‘HET’.
samen vormt het drieluik van programma’s een lyrische fictionaliseringscluster, een literair verwordingsproces met een dunne semi-autobiografische verhaallijn en uitgewerkt met virale tekstuele en grafische invoer. een proces dat zichzelf ook recursief gaat herprogrammeren. de auteur is hierbij louter katalysator van de zelfontbranding, asse bij het klare klontje suiker.
de auteursfunctie staat een systematische ver-het-ting van het ‘ik’, van het zelf toe als literaire functie binnen het schrijfproces: het ik wordt een het middels herhaalde doodsbewegingen, afstervingen, verzwijgingen, volgehouden leugens en autodestructieve verheerlijkingen van een onbereikbare geliefde, de fictie van een ander. want elk zijn van het ik verhindert dat het kan gebeuren.
deze weg naar het het-moment, de verwording tot een onzijdige agens wordt ook ideologisch onderschreven vanuit de Neo-Kathedraalse dogmatiek als enig mogelijke sanering van de fallocentrische ’traditie’ van de literatuur.
de literatuur kan enkel voortbestaan als permanente zelf-moord, transgressie van de ik-cultuur, de opengesperde en gespalkte vreetmuil van het zwarte beest van de consumptiemaatschappij.
de literatuur wordt als non-literatuur de eindoplossing voor uw consumptiestress. deze gedroomde oplossing, evenwel, begint als een walgelijk efficiënte nachtmerrie die echt lijkt te gaan gebeuren…
het lijkt bij momenten wat op Maldoror 2.0.
de invoer van ‘HET MOMENT’-programma is een genummerde serie teksten getiteld ‘moment‘ van 2015-2016 die nu door de methodes van het Gedicht van de Dag-programma wordt herwerkt.
- alle ‘het moment’ teksten in hun meest recente versie, verzameld in een Wordbestand
- de teksten zoals ze hier verschenen als Gedicht van de Dag (elk bestand heeft een link naar de debuuttekst van 2015-2016)
- alfabetisch lijst eerste regels
- over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
