jt #54 – la concordance sonore des choses – AAI NI PA TA
Het dirigeren van een orkest gebeurde in het Westen blijkbaar eerst met een lange stok waarmee je op de vloer bonkte om de maat aan te geven, de kindjes in het orkest in de pas te houden. Je ziet zo Lully al aan het hof op de vloer van het paleis beuken terwijl zijn pruik alle richtingen uitgaat.
Later werd dat meer en meer verfijnd met de hand in de klassieke kruisbeweging zoals voorgeschreven door Michel Pignolet de Montéclair.
De degeneratieve lijn in de ontwikkeling van de Westerse muziek richting meer en meer complexiteit neemt een kattensprong in de Romantiek wanneer Franz Liszt zijn briljante melodieën en frasen met de handen in de lucht begint te tekenen en de opwippende violisten in de bak zich moeten reppen om hem te kunnen volgen.
Klee komt dan ook in zijn navolging van de spatio-temporele muziekanalyse van Ernst Kurth al vlug tot sinusoïde lijnen die de brute kwantificatie van de beweging lijken te ontstijgen:
Paul Klee – Theorie van de picturale vormleer BG 1.4/82
De genealogie van de kwantificerende recursie komt mooi tot uiting in de analogie die Klee maakt: het lijken stappen van een man in de sneeuw. De bewegende muziek is zelf beweging maar ook en tezelfdertijd spoor van een achterliggende beweging, de muziek drukt bv. geen liefde uit maar de beweging die de liefde als emotie maakt.
De cognitieve recursie volgt het spoor van de intuïtieve en legt die vast in ontologizerende schema’s: ze geven zo de mensen houvast, maar de dynamiek veroorzaakt ook meteen de nodige antagonie in het creatieve spanningsveld. In de creativiteit vormen regels immers de beperking, de wand die aan wat er binnen en (net) buiten de regels gebeurt betekenis geeft: de beperking geeft vrijheid.
Dit is een proces dat je bv. ook kan zien gebeuren in bepaalde rituele dansen in de Tao traditie [voorbeeld nodig, dv@CIM]. Klee herhaalt hier een historisch bestaande recursie, een ritournelle in het religieus-creatieve veld.
De reïficerende degeneratie komt pas tot een echte recursie in het feitelijke gebeuren van de simulatie in de informatietechnologie waarbinnen het menselijke een ‘afwijking’ wordt ten opzichte van het mathematische stramien, indien men dat weerstandsloos zijn gang laat gaan, want dan vertaald het de kosmische entropie naar de locale negentropie.
Vergelijk het lijnenspel dat de Amerikaanse creatieve programmeur Jim Andrews genereerde op basis van enkele wat hij exotic functions noemt:
De beweging gegenereerd door humane code valt samen met de picturale beweging die Klee op het spoor kwam in de muziek .
Het is misschien maar goed zo dat de hoge humane en uiterst complexe aspiraties toch weer samenvallen in de sonore eenvoud van de harmonie van de kosmos.
We hadden en hebben het blijkbaar allemaal al heel de tijd in onze handen.
rev. dv@CIM
over het journal intime -programma
pseudo-code van het programma:
gegeven:geste: het pad van de primaire, spontane bewegingschrijfleeslus: herhaling van de geste die zich gaandeweg stabiliseert binnen de corridor van de gestecorridor: het tijdruimtelijke vlak waarbinnen de geste zich herhalen kan zoals geprojecteerd op een 2D schrijfvlakjij, je: een participant aan het journal intime programma
het journal intime is een dagelijks algoritmisch uitgevoerde handeling (functie);
je wordt wakkeren je doet onmiddellijk dit (géén andere bewuste handeling ervoor): je beeldt jezelf een geste in eventueel gelinkt aan een woord of een fraseje neemt de blocnote en initieert de schrijfleeslusje vocaliseert daarbij het woord of de fraseals je merkt dat de herhaling zich gestabiliseerd heeft tot een gesteneem je jouw vocalisatie voor minstens vier iteraties opteken je de geste
je leest in een boek in een vreemde taal (eender welke, niet je moedertaal) tot je een fragment tegenkomt waarvan je denkt dat het kan dienen als 'titel' of 'benoeming' van de geschreeftekende schrijfleeslus
uitvoer van het programma:
– een potloodtekening met een titel in een vreemde taal
– een geluidsopname van vier herhalingen van 1 uitgesproken woord of frase in het Nederlands (met NL tongval)
– (optioneel) een commentaar in proza
de journal intime routine
is een vrij exemplarisch, grafologisch NKdeE-onderzoeksprogramma.
de uitvoer ervan wordt hier gepubliceerd in het Publieke Domein
rev. dv@CGM
bibliografie journal intime
ARTAUD 1947: Artaud, Antonin, Van Gogh le suicidé de la société, Gallimard, Paris, 2018, ISBN 978-2-07-076112-8
ARTAUD 1956: Artaud, Antonin, Oeuvres Complètes Tome I, Gallimard, Paris, 1956
BAKHTIN 1984: Bakhtin, Mikhael: Rabelais and His World (Iswolsky, Helene transl.), Bloomington 1984, ISBN 978-0-253-20341-0
BARTHES 1995: Roland Barthes, Oeuvres complètes vol. III , Paris: Seuil, 1995
BONNEFOIT 2013: Bonnefoit, Régine, Paul Klee. Sa théorie de l’art. Lausanne, PPur (Presses polytechnique et universitaires romandes), 2013 ISBN 978-2-88915-034-2
CHAUVIRÉ 2003: Chauviré Christiane, Phénoménologie et esthétique. Le mythe de l’indescriptible chez Wittgenstein dans Rue Descartes, nr 39, Wittgenstein et L’art (februari 2003), PUF
CHEVRIER 2019: Chevrier, Jean-François, Bernard Réquichot. Zones sensibles, Paris , Flammarion, 2019, ISBN 978-2-0814-4197-2
CV-P 2016 I: Viallat-Patonnier, Claire, Les dimensions de l’écriture dans l’oeuvre de Bernard Réquichot. Etudes d’un processus. Vol. I: Thèse , Paris , ECOLE DES HAUTES ETUDES EN SCIENCES SOCIALES, 2016
CV-P 2016 II: Viallat-Patonnier, Claire, Les dimensions de l’écriture dans l’oeuvre de Bernard Réquichot. Etudes d’un processus. Vol. II: Annexes et illustrations, Paris , ECOLE DES HAUTES ETUDES EN SCIENCES SOCIALES, 2016
CR 1973: Billot, Marcel (ed.), Bernard Réquichot. Bruxelles, La Connaissance, 1973 (Catalogue Raisonné)
FREUD 1989 I: Freud, Sigmund, Colleges inleiding tot de psychoanalyse . Inleiding tot de psychoanalyse 1/2, Boom Meppel Amsterdam, 1989
GREEN 2013: Green, Michael (vert. & red.), The Russian Symbolist Theatre. An Anthology of Plays and Critical Texts, Ardis, New York 2013.
KUSTERS 2014: Kusters, Wouter, Filosofie van de Waanzin, Lemniscaat, Rotterdam 2014
MORALES 2002 : Moralès, Gérald: La Poésie de Bernard Réquichot. De l’être à lettre, EFEdition, Paris 2002, ISBN 2-913786-13-8
MORALES 2010, Moralès, Gérald: L’écriture du réel. Pour une philosophie du sujet, Paris , Cerf, 2010, ISBN 978-2-204-09225-8
MURRAY 2014: Murray, Ros, Antonin Artaud, The Scum of the Soul, London, Palgrave Macmillan, 2014, ISBN 978–1–137–31057–6
OURY 1989, Oury, Création et schizophrénie, Paris, Gallimard 1989, ISBN 978-2-7186-0354-4
REQUICHOT 2002: Réquichot, Bernard: Écrits divers. Journal, lettres, textes épars, Faustus, poèmes, 1951-1961, Les Presses du réel, Dijon, 2002
VALERY I: Valery, Paul, Oeuvres Tome I, Hytier, Jean (ed.), Paris, Gallimard, 1957
VALERY II: Valery, Paul, Oeuvres Tome II, Hytier, Jean (ed.), Paris, Gallimard, 1960
~
copyright ‘ViLT //dagwerk van dirk vekemans’:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication
dit werk is met liefde opgedragen aan de arbeider, huizenbouwer, muzikant en kunstschilder Julien Vekemans (26/06-1940 – 09/11-2007)
contact: dirkvekemans@yahoo.com
VOLG dirkvekemans.be
Vul je mailadres hieronder in en je krijgt elke dag het werk zo in je mailbox, gratis. jouw mailadres wordt verder niet gedeeld, gebruikt of anderszins bekend gemaakt. Met opzeglink in elke mail.
de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.
steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP:
