Bernard Schultze (1915-2005) lijkt van hieruit wat op een vrolijke versie van Requichot. Dat hij genoot van het schilderen spat alleszins van de veelkleurige doeken, zijn lyrisch-abstracte werken volgen duidelijk ook de intuïtie eerder dan de ratio of de bespiegeling en ja, je wordt er vrolijk van als je ernaar kijkt.
enfin, ik toch als ik de reproducties op mijn scherm tevoorschijn haal.
schilderen is genieten, wees gerust. ik ben zelf beginnen schilderen/tekenen omdat ik prentjes nodig had bij mijn teksten omdat anders niemand er wil naar kijken, laat staan lezen. maar gaandeweg is het een genot op zich geworden en nu twijfel ik soms al eens of ik mijn geklieder niet interessanter vind.
maar ik blijf altijd wel schrijver denk ik, zelfs al kliederend, hoe driftig ook soms, ik blijf denken als een schrijver en als ik op de asemische toer ga voel ik mij mss nog meer verwant met een musicus of een danser dan met een echte true grit peintre.
misschien mocht ik wat meer ruimte hebben en verf om in het rond te pleuren, als ik mij echt lichamelijk in de substantie kon gooien…
maar ’t is zo al erg genoeg met mij gesteld, vermoedelijk.
en het maakt ook dat ik mij vrij en volop genietend kan overgeven aan de bewondering voor dit soort dingen, en dat ik oprecht dankbaar ben om echte schilderessen zoals Ilse Derden of Catherine Buyle te kennen, en zelfs, o mirakel, enkele mannen.
want het schildersvolk is, dat valt mij toch op, duizend keer aangenamer gezelschap dan, op enkele uitzonderingen na, misschien, eventueel, de bende sikkemeurige kneuten die zich schrijver noemen…
Schultze in 1968 – Von Gerdschwenke – Eigenes Werkeigenes Foto, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=30814951
Schultze, zo lees ik hier, vond ook namen uit voor zijn werken die dan plots creaturen werden, een eigen categorie vormden, onderdeel van zijn innerlijke wereld. zo maakte hij lang ‘tabuskris‘ (>lat. tabulae scriptae, schrijfschilderijen) en vanaf 1961 ‘Migofs‘, fantasiedieren zoals de vlindercadaverbloeitoestand met wollen kluwhart hieronder.
Als ze’t hebben, laat ze doen è, hoe plezant is dat wel niet!
prog. manifest (ontwerp)
SATORAREPOTENETOPERAROTAS oba het NKdeE DRAAIBOEK-programma gebruikt hedendaagse middelen (Google, internet) om de afbeeldingen van een tentoonstellingscataloog van 1963 te stofferen met uitleg en, waar opportuun, wat zachtaardige Neo-Kathedraalse Stichting
- over het DRAAIBOEK programma
- alle DRAAIBOEK berichten hier
Al het grafische materiaal is gescand uit dit boek (als iemand daar een auteursrechterlijk probleem mee heeft, contacteer mij aub):
- Schrift und Bild- L’Art et l’ écriture. Katalogbuch zur Ausstellung Schrift und Bild, Amsterdam – Baden-Baden, 1963 (de Duits-Franse versie, er bestaat ook een Engels-Nederlandse)
