412 – in ’n serre los je geen problemen op
hexagram 1 – 乾 (qián) – “Kracht”
de HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakel, het Beginsel van een NKdeE generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
input
https://dirkvekemans.be/2018/07/23/harusmuze-36-reconstructie/
commentaar
in onze Rotcultuur wordt een mens van kindsbeen af aangemoedigd om loemp te zijn, dus het is ook niet verwonderlijk dat velen het belang van de omstandigheden en het gereedschap bij intellectuele inspanningen schromelijk onderschatten.
ik noem het ‘intellectuele inspanningen’, want je kan het huidige denken en schrijven bezwaarlijk nog arbeid noemen: je wordt immers enkel nog betaald om loemp te zijn en een bestaande ‘productieve’ denktrant zo kritiekloos mogelijk verder te zetten. men heeft zich immers niet voor niks al die moeite getroost om jou al die jaren elke vorm van creativiteit en kritische zin systematisch af te leren en jou voor te bereiden op de sociale dood van het beroepsleven (cfr. de ‘Social death‘ van Giorgio Agamben).
van het gebrek aan respect voor het gereedschap is de literatuur een mooi voorbeeld: het belang van de middelen waarmee de schrijverij tot stand kwamen en komen is plat- en domweg straal genegeerd.
van de schrijfmachine over de eerste tekstverwerkers naar de huidige explosie van tools en middelen met het internet: iedereen doet zijn uiterste best om voor te wenden dat heel die revolutie niks afdoet aan de onmiskenbare ‘genialiteit’ van ‘rasschrijver’ X of ‘hypertalent’ Y. dat al die tools bijdragen tot een enorme vergrijzing van wat sowieso al tot ‘productie’ gereduceerd is, komt uiteraard ook niet ter sprake op fora die integraal deel uitmaken van het productieproces.
hoe het dan gaat? X en Y zijn net als Z vrij begaafd in het slimmere copy-pasten, maar Y is een knap blondje en X is getrouwd met de juiste dochter van W, en Z is een lelijke oude viespeuk die nooit ’s wat kan inbinden bij de juiste mensen. Z mag het zuigen, en X en Y leunen languit in het leder en kennen hoegenaamd geen bezwaar.
tja.
het gebrek aan zorg bij de uitbouw van de juiste werkomstandigheden is minder eenvoudig te verklaren, omdat er bv. ook niet echt intensief meer geschreven wordt, het party-hossen en de marketing slorpt daarvoor teveel van de ahum ‘auteurstijd’ op. en je verandert niet gauw wat aan een succesvolle ‘werk’-methode.
maar laat ons het vooral niet te veel over al die marginale schrijverij der professionele ijdeltuiten hebben: de werkomstandigheden zijn ook voor wetenschappers, managers en andere serieuze lui erg belangrijk en worden vaak onderschat. Herakleitos wist al dat een droog, warm klimaat de snuggerste geesten produceert. hij legde dat verband louter intuïtief en vooral ook chauvinistisch (pun intended): recent onderzoek heeft immers aangetoond dat het menselijk brein het best functioneert rond een graad of 17 [bronvermelding ontbreekt].
De NKdeE raadt toch een iets hogere werktemperatuur aan omdat wij uitgaan van een pancorporeel en handig humaan bewustzijn: om het onderste uit de kan te halen moet ge het in uw vingers hebben, en het door gans uw lijf voelen jagen, die geniale vonken, dus geef ons maar een ideale temperatuur van 21 à 22 graden… [onnodig neologisme, epaterend taalgebruik]
te warm is alleszins desastreus zegt de Harusmuze vandaag. en inderdaad, bij het recente voorproefje [2019] van de ‘normale’ 21ste eeuwse zomer in ons land bereikte het toch al slappe peil van de Facebookblabla een wellicht historisch dieptepunt.
veel meer dan” ’t is wel warm è” kwam er niet meer uit…
