386 – de waarheid toont maar lenigt geen noden
hexagram 14 – 大有 (dà yǒu) – “Groot Hebben”
de HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakel, het Beginsel van een NKdeE generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
input
https://dirkvekemans.be/2018/08/18/harusmuze-62/
commentaar dv@YGJ
als we Sextus Empiricus mogen geloven begint Herakleitos zijn betoog over de ‘logos’ met een boutade over de dubbele onwil van de mensen om met het ware te doen wat men ermee zou moeten doen: men begrijpt het niet, zelfs al legt men klaar en duidelijk uit hoe het zit en als men het dan toch begrijpt en wakker is, slaapt men wakker zijnde gewoon voort: men handelt niet naar de gewonnen inzichten.
en inderdaad. het heeft blijkbaar niet veel geholpen, dat betoog van Herakleitos, 2500 jaar geleden.
de boutade aan het begin van een betoog over de waarheid heeft zich in de loop der eeuwen als een pandemie over heel het betoog uitgespreid en het teniet gedaan. er resten er nog enkel resten van, fragmenten die anderen toch de moeite waard vonden om te noteren.
nu, belangrijk om weten in verband met de waarheid (als praktijk van de ‘logos’) is misschien wel dat er niemand zit op te wachten, en dat bijgevolg wie de waarheid spreekt wellicht hetzelfde lot te wachten staat als H. zelf, namelijk millennia lang onder de mat geveegd worden, gehoond en wegbekritikasterd.
zoals ook Aesopos de klip af moest te Delphi, uiteindelijk. en Sokrates mocht gifbekeren.
niets van de Oude Grieken is ons vreemd. het verkondigen van de waarheid wekt immers bij ons ook meestal enkel ergernis.
de praktijk van de ‘logos’ heet nu ‘wetenschap’ en de wetenschappelijke waarheid over het coronavirus bv. wekte enkel ergernis.
en dat niet alleen omwille van de ellendige traagheid van het voortschrijdend inzicht.
want iedereen wou ‘normaal’ verder doen, terwijl het ‘normaal verder doen’ de pandemie net veroorzaakt had en de rode loper spreidde voor meer van dat.
de wetenschappelijke waarheden omtrent de klimaatcrisis vergaan het niet anders.
het luide verkondigen van de waarheid roept dan ook enkel maar ontkenning op, want men voelt het aan als een verwijt.
maar omdat het dan nou eenmaal dé waarheid is, lukt het ontkennen niet met rationele argumenten, dus zoekt men een irrationele oplossing en daar zijn wij mensen nu eenmaal veel beter in dan in het rationele denken.
iedereen toont dan ook onmiddellijk veel meer ‘begrip’ voor irrationele argumenten dan voor de waarheid. aja, hoe zou je zelf zijn?
pas dan kunnen we H’s waarheid over de waarheid gebruiken, wanneer we inzien dat de waarheid geen noden lenigt, maar ons wel tonen kan waar de bestaande noden optreden.
pas dan kunnen we stilzwijgend werk maken van het lenigen van die noden, zodat we ook voor de noodlijdenden ruimte voor de waarheid maken, zodat ze die niet enkel kunnen begrijpen, maar ook willen snappen en zelf na verloop van tijd in staat zijn om ernaar te handelen.
want de waarheid heeft ruimte nodig, een rustige plek om zich te nestelen en zich met zacht kleedsel te omgeven.
de naakte waarheid is een onaantrekkelijk, hard staketsel, dat staat te kletteren tegen de ondoordringbare gevel van het Echte.
de waarheid die wérkt is onzegbaar want het is een stille gave, een daad van liefde, in de oude Hesod zin van dienstbaarheid en zorg.
als je de gave hebt hoef je niks te doen om ze te geven, dan gaat het vanzelf en wat je geeft geeft anderen de gave.
als je de gave in het doorgeven een duwtje energie kan bijgeven, zorg je voor jezelf want je krijgt daarvan puur genot én je zorgt voor de anderen want je versterkt zo de energie van het negentropische humane nest.
hoe dan ook: de meest eenvoudige, en meteen ook minst verwijtende en dus minst ontkenning opwekkende manier om de waarheid te verkondigen in een omgeving die daarvan niks weten wil, is dus erover te zwijgen en er zwijgend naar te handelen.
naar waarheid handelen doe je best zwijgend, zonder de plaag van de taal, zoals de dieren dat doen, die hebben immers geen taal nodig.
wij mensen staan echter een omwenteling verder in de spiraal van het Rot: er is weinig aan te doen, maar hoe meer we erover kunnen zwijgen, hoe beter het met ons gaat.
immers: een gezonde samenleving is er een zonder blaaskens, met een cultuur waarin het Kosmische Rot een vanzelfsprekendheid is, zoals het water dat bergaf loopt.
plezant is anders, misschien, maar dat wisten we al. je hebt geen oog voor het plezante als het al plezant is, dus plezant is altijd anders.
en plezant moet je maken, net zoals liefde, ook dat wisten we al.
en toch.
op die wijze begint het verkondigen van de vaak erg theoretische waarheid best met het zeer praktische en concrete helpen van de ander (of eerst van jezelf want je kan de ander niet echt helpen zolang je zelf in gedragsbeperkende mate hulpbehoevend bent).
want het verkondigen van waarheid zonder die praktische moeite helpt enkel uzelf in uw nood om iets te zeggen te hebben, en daar heeft niemand een boodschap aan.
waarmee ik mij ook hier lijk tegen te spreken, als was ook dit slechts een boutade, maar ik doe dat uiteindelijk toch omdat mijn programma het mij gebiedt. en zonder mijn programma ben ik niets.
een programma waarin de Harusmuze ons vandaag misschien wou duidelijk maken dat we de waarheidsproductie en de ‘uitwas’ van de waarheid, de expressie ervan in ons gedrag, nooit zomaar aan de individuen mogen overlaten, want die individuen geraken op zichzelf nooit uit de vicieuze cirkel van het betekenen, en ze voelen zich daar alleen maar slechter bij.
het lot blijft een harde noot om kraken.
rev. dv@CBQ
je kan hieronder je eigen commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze geven. die wordt dan bij de eerstvolgende Omwenteling hieronder toegevoegd.
