Harusmuze #367

367 – alleen Immanuel had Kant in de hand

hexagram 22 – 賁 (bì) – “Verfraaien”

de HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakel, het Beginsel van een NKdeE generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc

input

https://dirkvekemans.be/2018/09/06/harusmuze-81/

commentaar dv@YFT

in combinatie met haar input (HM81 – ” alleen de toekan weet dat het toe kan”) heeft de Harusmuze het met heur Spreuksel van de Dag over de specificiteit van alle kennis.

wat je weet is niet iets dat je hebt: wat je weet gebeurt in en om en dankzij jou en jij ‘bent’ evenzeer wat je weet of kent dan dat het gekende ‘jij’ is.

de Harusmuze leest ons echter deze evidentie ¹voor elke Kathedraalgangster is het een evidentie, anderen kunnen nog te zeer behept zijn met hun ontologische reïficatiedrang: we knikken begripsvol en verwijzen graag door naar de hulpverlening in een direct verband met de auteursproblematiek en maakt zo ook meteen het onderscheid duidelijk tussen de bewegingen van de specificatie en die van de individualisering.

de individualisering betrekt het individuele gebeuren, het ‘bewustzijn’ als u het zo nostalgisch hebben wil, op de klasse van het individu, de egoconstructie, waar sinds Cusanus door diverse nerds mee op geheel eigen wijze getweekt en gepruld is, door Hegel bv. het zou ons te ver voeren etc.

de specificatie betrekt het Gebeuren als expressie in haar kwalificatie, haar vervorming in het fijnmazige, de uitgroei, het Rot.

de individualisering sorteert en past een ideële codering toe op het specifieke. individuen zijn termen, klassen, categorieën van specificiteiten, fictionalisering van ficties dus, verbeeldingen van verwoordingen. individuen worden gemaakt, het zijn menselijke fabricaten. de ordening zelf creëert een exces aan kwalificatie, een overschot aan ‘gelijk’, aan ‘waarneming’. daaruit volgt dat elke individualisering een miskenning is van het specifieke: het creëert een ‘soort’ en de toekenning van het specifieke aan die soort impliceert een ‘meerwaarde’. de ‘auteur’ is ‘meer’ of ‘beter’ dan de ‘schrijvende’. wat natuurlijk nonsens is: elke lezer is auteur is mens is evenwaardig, er bestaat geen schrijven dat beter is dan een ander schrijven, tenzij men de ondode fallocratische godsorde terug wil herstellen ²wat gelukkig enkel in de uiterst glibberige slijmlagen van de commercie mogelijk is, zoals elke ziekelijke ontologistische reflex daar op gejuich ontvangen wordt.

de specificatie is altijd uniek en beschrijft het echte: als je iets of iemand benoemt als specifiek gebeuren kan je de naam niet uitbreiden naar iets anders zonder de specificatie ongedaan te maken, omdat de specificatie elders anders gebeurt: ‘alleen de toekan weet dat het toe kan’.

aldus is het ook klaarduidelijk dat men een ‘filosofie’ niet kan ‘aanhangen’ of ‘promoten’ of anderszins tot de eigen verdiensten rekenen. je kan niet ‘Kant ter hand nemen’ en ‘de wereld een betere plaats gaan maken’ (oef!).

een filosofie kan enkel gebeuren, door ze te denken, en dat denken is altijd uiterst specifiek en absoluut uniek en plaats- en tijdsgebonden.

voor het overige laat de Harusmuze het gaarne aan uw fantasie over om te bedenken wie of wat er wat of wie in de hand heeft als iemand zegt dat ‘alleen Immanuel had Kant in de hand‘.

hou het wel wat in de hand, graag.