ambachtelijk

het hield de wereld in een boog van staal
om haar gespannen. het duurde niet lang
of het nam geschuifel waar : een veteraan
viel snuivend met zijn stok het bouwsel aan.

het liet haar naam in zware letters staan :
de regen trok de muur in strepen krom
en bij het vallen van een halve a, kwam ei
zo na het baby-zoontje van de bakker om.

het had haar lijf in liedjes op piano lief:
buurvrouw kaat, die vroeg van moet dat nou
en buurman frank, die eet zijn vleesje rauw
en draait dan house of heel hard zeppelin.

er rest het niets dan haar geslachtelijk tot zich
te nemen, en in de stille smidse ’s nachts
het vuur te stoken tot dit oude ledikant,
van hen ontdaan in elke hechting kraakt
van passie, wanhoop en verbittering.

inputtekst (2017) – rev. dv@CAT

voor ‘101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze’