Harusmuze #313

commentaar dv@YDa

meer en meer ervaar ik de muzak of radio in open ruimtes als een ware marteling: het vergt concentratie, moeite om wat je hoort te negeren en wat bedoeld moge zijn als ‘gezelschap’ of ‘veraangenaming van het wachten’ is mij louter opdringerige bemoeizucht en hinderlijk lawaai.

ik zal graag stemmen op een partij die dit misbruik van onze luisterbereidheid aan banden legt en radicaal verbiedt.
het is immers in deze maatschappij al een hele klus om je in het denken te ontdoen van het overtollige. van de wieg af wordt ons ingeprent wat wij nodig hebben en wat ons deugd zou doen.

het riedeltje van dat gebod gaat in ons hoofd gans de dag door zoals we het hebben aangeleerd: “gij moet, gij wilt, gij haat en gij vervloekt. en bovenal: gij zult consumeren”. dat zijn zowat de voortdurende bevelen in het denken die wij ondergaan.

in het gezonde denken, een praktijk die helaas niet meer op school wordt aangeleerd, zullen wij ons eerst en vooral van deze constanten dienen te ontdoen.

volgens de Harusmuze kunnen we aan dat werk pas beginnen als we het denken van de dwingelandij van het Zijn van het denken bevrijden: het denken ís niet, het gebeurt. het ‘zich bewust zijn’ was een eerste ongeoorloofde reïficatie van het denken in de taal die resulteerde in het Cartesiaanse cogito, de latere samentrekking tot het fictieve object van ‘het bewustzijn’ dateert de ontologische corruptie van het denken.

het Zijn fragmenteert en complexificeert. het snijdt en het rastert om het Gebeuren te vatten in zijn mortificatie.

het denken als gebeuren is nooit bliksemsnel, het gevoel is altijd sneller dan het talige denken, dat heeft in verhouding massaal veel tijd nodig om tot een uitspraak in de gedachten te komen.

het gezonde denken brengt evenwicht in het geheel van de mens door de tempi van het denken, het gevoel, de ademhaling, de hartslag en de bloedsomloop te vervlechten tot een rustgevende thuis van de geest, in harmonie met de kosmische ziel.