306 – de rede holt de waanzin na maar kan haar nooit begrijpen
hexagram 25 – 無妄 – WU WANG – ‘zonder brol’
input
https://dirkvekemans.be/2018/11/07/harusmuze-142-2/
commentaar:
daar waar de waanzin zich krachtens Harusmuze #142 zelf aandrijft, neigt de rede fataal naar haar eigen stilstand door zich van haar voedingsbodem te willen losmaken. beide polen zijn in de hoofden der fantasten een reductie van wat er werkelijk gebeurt: je kan de waanzin in haar zinloosheid beschrijven, maar daarmee begrijp je niets van zij die haar beleeft en evenmin beschrijf je iets van wat zich in het menselijke aan rationaliteit vertoont door de wetten ervan vast te leggen.
de meest nuchtere berekening is niets als zij niet gebeurt. een wet is dode letter tot zij in een gebied wordt toegepast. de rabiate rationalist belijdt zijn hevige rationalisme steevast om uiterst zelfzuchtige en volkomen irrationele redenen.
zo valt in de Bewegingsleer de waanzin met de rede samen in het aanvaarden van wat er gebeurt. de ‘vrije’ wil van het individu is niets meer dan haar lot uitgedrukt in de humane Brol: zij die doorheen die door haarzelf in de expressie aangemaakte overbodigheid het echte leert zien van wat zij nodig heeft, zal haar lot als haar eigen wil aanvaarden kunnen en de beleving ervan niet langer als een noodlottig ondergaan ervaren, maar als loutere beleving: de aanblik het licht en de warmte die zij uitstraalt, de woorden en de zang die uit haar klinken mag, het genot dat zij zichzelf en haar beminden geven mag.
zij zal, in de gelouterde beleving van de beleving, van haar nood een deugd maken.
elke andere kijk op het gebeuren dan deze algehele onverschilligheid, dit uiterst tedere gebrek aan appreciatie, is een vermenging van belangen, deels redelijk of waanzinnig, deels vol van rot of pas in bloei, maar nooit geheel het gebeuren zoals het zich naakt en zonder brol in jou voltrekt: nu.
scève
Ta beaulté fut premier, & doulx Tyrant,
Qui m’arresta tresviolentement:
Ta grace apres peu a peu m’attirant,
M’endormit tout en son enchantement:
Dont assoupy d’un tel contentement,
N’avois de toy, ny de moy congnoissance.
Mais ta vertu par sa haulte puissance
M’esveilla lors du sommeil paresseux,
Auquel Amour par aveugle ignorance
M’espovantoit de maint songe angoisseux.
joa. de fut is er hier ewa uit è, bij Maurice…
