voor k. j.
haar adem heeft mijn vrede als ze slaapt
haar zwijgen alle tonen van haar stem
het oker van haar lichaam glanst verrukkelijk
in het duister is het donker weg en brengt
van ver haar luister hier en dicht bij mij.
ik kus de vuistjes van haar handen open tot een kom
ik leg mijn hoofd er in, zij knort verveeld en streelt mij blij.
maar ga maar weg nu, jij, ik hoef geen lezers hier.
ik wil niet dat zij weet dat ik al heel lang weet
dat zij ontdekt heeft dat ik haar zo nachtenlang bemin
het is maar spel dat ik dan stiekem in haar bossen dool
en uit haar diepten opdiep lelie, tulp en roos en gladiool
zij wacht nog tot ik god zeg ja maar nee want dan is zij godin
en door mijn zwijgen krijgt zij meer nog in mijn schrijven zin.
