Het enge is het echte in de Vogelsluis.
Angst giert niet door kieren. Drie deuren
reiken de bezoeker een uitweg aan
maar verlossing hier is nooit nabij.
Het net voedt het licht voor de dode vader:
in zijn schrijn verbrijzelt de tijd het gezin.
Zo bengelt er wat buiten binnen steeds, dof
met in april een wrede tinteling. Spookpijn
van verdachte eenheid, alsof er ooit kippen
zonder haan of hok op akkerlanden kakelden.
Onbegrijpelijk is hoe wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... in dit kegelperspectief
nog stappen kunnen en er van het enge klare
afgeleiden zien. Ach, laat ons neuken, broeders,
zusters, onszelf zoals wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... ook de anderen neuken,
opdat het liefdeslicht ons alsnog breken zou.
Foto’s van de Vogelsluis, mijn inkomhal in het Smidsehof (2010)
