de regen valt al dagenlang
de nachten duren veel te lang
mijn vrienden waren vrienden
tot hun vrienden mij vermeden
mijn lief is onvergetelijk
en jarenlang geleden
ik buig het hoofd
omdat ik niets vermag
ik buig het hoofd
omdat ik sterven mag
ik buig het hoofd
voor stormen die de mens de mens aandoet
ik buig het hoofd
voor dwaasheid die zichzelf vereert
ik buig het hoofd
omdat wat bloeide ooit
in nijd en waan ten onder gaat
ik buig het hoofd
omdat eerst de stront, de zeik
en dan de zee door alle huizen hier
zal stromen straks
ik buig het hoofd
omdat ik niets vermag
ik buig het hoofd
maar niet voor u
en ook niet nu
