dageraad (1/5)

het weet hoezeer de overslag, het uit
nachten uitslaan van wat was of wou
zijn, het bij het omslaan tot besluit
de opstand die nu beginnen zou

de tot de adamsappel opgeknoopte wet
het rond vertier geweven stalen net
in het zicht van de aangewezen staat
de taak, het hakkelen naar daad

in het licht ook van de voorjaarszon
die huldigt nog in gulden schittering:
dat alles toch verglijdt naar schemering.

het weet dat zilver zal tot zwart verteren,
dat goud per ons zal tot woord verzweren,
dat elk moment vergaat omdat het nooit begon.

(uit: ‘Rigorisme (losse gedichten)’ – begonnen in 1994)