Spelen dat het donker wordt:
zo dook de boeman nacht
gebrild op ski’s de kamer in,
brak daverend het raam
tot een spiegel van waarachtigheid.
Kijken dat het je ernst is :
met lampen op je hoofd
en een rimpelende voetganger
waar een haarlok klefte,
voor je het gordijn dichttrok.
Dat het donker werd, speelde je
en zij die lachend aan haar fopspeen
trok, schreef nauwgezet
het gepaste getal op de lat.
uit ‘Spelen dat het Donker Wordt’ (1995-1999/ rev. 2018-2019)
2 reacties op “Spelen dat het donker wordt (1/8)”
Een mens mag inderdaad niet vergeten dat je een zus hebt die bovendien ook nog eens iets met poëzie doet, als ze al niet van de poëzie is, eerder dan van de poes
Mijn zus, Marc? Ik ga niet ontkennen dat deze cyclus een autobiografische inslag heeft, maar dan gaat het wel eerder over mijn dochter dan over mijn zus…