Bijna kinds aandoenlijk al,
dit tekenen namelijk van dingen
als wolken tegen een ongehoorde zon.
Het zomert, maar hoe vet je ook
de lijnen aandikt, zichtbaar blijft het
slechts waar het ophoudt. Zoals het
hoort, denk je, kind dat stijfhoofdig
toegeschoven lege flessen vult, zo
koester je de dampen, wil je vast
de kringloop van water als kortstondig
heilzame koelte een wang aanhouden:
deze, dan deze, en gindse, gindse.
uit ‘Spelen dat het Donker Wordt’ (1995-1999/ rev. 2018-2019)
dv 2018 – “the joy i had before you ruined my memories ” -bister-crayon, A4
