zulk een onzin toch dit leven ons gegeven dat
pikkedonker en spontaan de dag komt klaar
en mensen onder mensen mensen niet meer
zien maar enkel jou en dat bij iedereen jij
waarlijk weerschijn in de ogen wekt dat de
wereld druipt van jou en schroeit dat vuur
weer zo onhandig toch mijn hand dat ik wil
wil wil dat jij gans oplicht en jarenlang nog
op straten lopen koersen eeuwen galmen mag
jouw stappen en dat lachje op de tonen van
r o d a n i a
