de momenten liepen als op band;
ik had de wijsheid die de liefde baart
en van huis uit ook gezond verstand.
toch, wat ik ook maar zeggen kon,
hoe mijn woord haar lof ook won,
een noordenwind blies vol venijn
plots een wolk voor Liefde’s maneschijn.
vol geloof in alles wat ik zei
prijsde ik haar lijf en haar verstand
totdat de trots haar blik opblonk
rood plezier haar wangen kleurde
en ijdelheid haar tred opfleurde.
wij zagen, zelfs met al die lof erbij
slechts duisternis waar alles in verzonk.
wij zaten stil als steen, wij wisten,
al kwam er ook geen woord uit haar
dat alle liefde eindigde in kisten:
wreed wij zouden daar zijn afgegaan
als niet de Liefde toen met zingen klaar
van ’t meest onnozele vogeltje daar
uit wolken sleurde weer zijn wondermaan.
voordracht ‘in hoge stem’ dv – 2/3/2018:
vrij naar A Memory of Youth van W.B. Yeats
A Memory of Youth The moments passed as at a play, I had the wisdom love brings forth; I had my share of mother wit And yet for all that I could say, And though I had her praise for it, A cloud blown from the cut-throat north Suddenly hid love's moon away. Believing every word I said I praised her body and her mind Till pride had made her eyes grow bright, And pleasure made her cheeks grow red, And vanity her footfall light, Yet we, for all that praise, could find Nothing but darkness overhead. We sat as silent as a stone, We knew, though she'd not said a word, That even the best of love must die, And had been savagely undone Were it not that love upon the cry Of a most ridiculous little bird Tore from the clouds his marvellous moon.
voordracht in high voice dv 2/3/2018 (mijn excuses voor de lamentabele dictie):
