“Er is geen oplossing. Het brengt geen zoden aan de dijk. Je kan er tegen zijn, maar wat is het alternatief? Er is geen beginnen aan. ’t Moet wel hè. Ik weet dat het niet zou mogen, maar ik moet toch (op mijn werk geraken/iets eten/voor mijn kinderen zorgen/…). Wat moet ge denken, hè? Die politici zijn maar zakkenvullers, je kan stemmen op eender wie, veranderen doet er toch niks… De wereld is om zeep, meneer.”
Het lijstje verzuchtingen van deze aard kan u zelf wel aanvullen. Iedereen kent ze, want iedereen heeft al wel ’s last van een gevoel van machteloosheid, uitzichtloosheid, finale zinloosheid. Je hoeft niet effectief te lijden aan een burn out om de symptomen ervan te kennen, je hoeft geen doemdenker te zijn om de doem aan den lijve te ervaren.
Dit complex van negatieve emoties is dusdanig prominent aanwezig in onze samenleving dat het een exploiteerbare energie vormt, een ‘grondstof’, een stroom waarin het makkelijk zeewaarts zwemmen is.
In verouderde, objectgerichte taal: je kan er zonder bijkomende instapkost hoog-responsieve, teleologische code inpluggen die zich quasi onmiddellijk tot zelfregulerende mechanismen ontwikkelt met een spectaculaire return on investment.
Anders nog:
- het is
- visjes voor de kat
- als uw dood ons brood
- koren op de molen (van…)
- je kan er
- garen van spinnen
- een slaatje uit slaan
- partij van trekken
- je hebt er een melkkoe aan
- je kan die schapen weiden om de keutels
Laat ons binnen het verloop van deze blogpost dit complexe gebeuren in de gevoelens en gedachten der individuen aanduiden met ‘Kathedraals Uitdeinend Tobben’ (K.U.T.).*
Hoe voelt men zich vandaag? Wel, dokter, ik heb echt last van Kathedraals Uitdeinend Tobben…
Praktijk van de K.U.T.-exploitatie
Kapitaal Axioma:
K.U.T. als herkenbaar ziektebeeld in de gedragingen en gedachten der stemgerechtigde burgers en exploiteerbare consumenten kan gemakkelijker en dus voordeliger gebruikt worden dan genezen.
Kapitale axioma’s zijn altijd evident. Het is evident dat het aanwenden (gebruiken, kapitaliseren …) van een heersend K.U.T.-gevoel sneller en dus meer resultaat oplevert dan de voor de hand liggende keuze om het complex van gedragsafwijkingen te willen gaan corrigeren. Een mentaal gezonde bevolking levert niks op en het einde van de humane beschaving is de meest lucratieve opportuniteit ooit. Een werkbare ideologie verkiest lange term exploitatie boven korte term gezondmaking.
Evenwel: de stemgerechtigde burgers en exploiteerbare consumenten die min of meer het ziektebeeld vertonen, moeten wel de indruk hebben dat er een uitweg uit hun K.U.T.-gevoel geboden wordt. Het is dus zaak zowel in het ideologisch schrijven (politiek) als in de consumentenbenadering (reclame) om het object ‘genezing’ of de fetisj ‘oplossing’ op alle mogelijke wijzen hard te maken.
Laat ons binnen deze commercieel georganiseerde schrijfomgeving elke belangenvermenging vermijden en de politieke aanwending verder uitwerken als voorbeeld van efficiënte K.U.T.-exploitatie.
In wat volgt is het doelpubliek van de ideologie aangeduid als de Gebruiker.
Krijtlijnen van een Ideologische K.U.T- exploitatie
Kapitaal Axioma:
Het eerste doel van elke ideologie is dat een Gebruiker een Gebruiker blijft.
Elke ideologie, hoe lamentabel ook, zal onmiddellijk Gebruikers hebben. Vandaar dat het volgende secundair is:
Kapitaal Axioma:
Het tweede doel van elke ideologie is het verwerven van extra Gebruikers.
Een ander doel heeft een ideologie eigenlijk niet. Zolang er Gebruikers zijn is het voortbestaan van de ideologie verzekerd, dus…
6 Bindingsdirectieven
In de ideologische manipulatie dient men alle aandacht te besteden aan de zes Bindingsdirectieven:
- het aanduiden van de externe oorzaken van het probleem (Exteriorisatie : “het is niet uw probleem”)
- het bevestigen van de doemgedachten (Assuratie: “u hebt volkomen gelijk”)
- de kritiek op andere oplossingen (Isolatie: “men wil u bedriegen”)
- het geruststellen middels bewijzen van de werking van onze oplossing (Reassuratie: “ziedewel”)
- het op- en openhouden van de libidinale hemel (Attractie: “bij ons is ’t veel plezanter”)
- het aanmoedigen van het groeps- en kuddegevoel (Interiorisatie: “wij zijn de besten, de rest is k*”)
1. Exteriorisatie
Elke ideologische beweging vertrekt vanuit de ontkenning van de noodzaak of zelfs maar de mogelijkheid op genezing van het gedragscomplex. Er zijn wel degelijk aanwijsbare oorzaken waarom u zich zo voelt, u bent helemaal niet ziek, het is de schuld van (de vreemdelingen / de banken / de klimaatopwarming / ongezond eten / verkeerd gebruik / het Eurovisiesongfestival…).
In de geschriften is een gedegen oorzakelijke verklaring van de huidige toestand onontbeerlijk. De reductie van het probleem op de wijze van Aristoteles, onbetwist marktleider in deze methodologie is een absolute vereiste voor het kunnen aanreiken van een oplossing. Het is evident: ge kunt niet oplossen wat ge niet kunt verklaren.
Vandaar dat Exteriorisatie ook wel ’s de Wurggreep genoemd wordt: door de reductie van de realiteit tot een glashelder spel van oorzaak en gevolg kan het doelpubliek niet anders dan de door u aangereikte ‘logische’ oplossing als de enig mogelijke aanvaarden.
De ziekte is geen ziekte maar een ‘echt’ probleem. Het probleem kent die en die oorzaken. Dit zijn onze oplossingen. Uit dergelijke Wurggreep kan geen Gebruiker nog ontsnappen.
Het spreekt dat hierbij de ervaring van de evidentie belangrijk is. De Gebruiker moet kunnen beschikken over de levende herinnering aan een ‘het-klopt-allemaal’-ervaring. De geldigheid van de gebruikte verbanden of de waarde van het opgestelde model is van generlei belang. Enkel de Gebruikerservaring telt!
2. Assuratie
Het willen ontkennen van heersende doemgedachten is een valkuil voor beginnende ideologen. Als bij grote delen van de bevolking de gedachte leeft dat vreemdelingen de oorzaak zijn van alle problemen, dan is dat voor die Gebruikers een realiteit! Een realiteit moet ge niet gaan willen ontkennen! Het is dan enkel zaak om de Gebruikersrealiteit aannemelijk te maken in de realiteit van de GeldRuimte.
Het aannemelijk maken van de Gebruikersrealiteit in de GeldRuimte komt soms neer op Realiteitsproductie, dat onderwerp behandelen we hogerop in “De GeldRuimte: K.U.T. voor Gevorderden”.
Kapitaal Axioma:
De Gebruikersrealiteit heeft voorrang op elke andere denkbare realiteit.
3. Isolatie
Het doel van deze bindingspraktijk is het loskoppelen van de Gebruiker van alle andere ideologieën. Elke gedachte die een Gebruiker koestert die niet deel uitmaakt van de ideologie dient resoluut en adequaat bestreden te worden. Een trouwe Gebruiker is de Gebruiker die geheel in de ideologie, in zijn Gebruik opgaat. Het welzijn van de Gebruiker is van secundair belang (als voorwaarde tot voortzetting van zijn Gebruik)
Men dient daarbij de nodige sensitiviteit voor ideologiebezoedelende gedachten (verwijderingsgedachten) te ontwikkelen opdat men deze efficiënter zou kunnen bestrijden. Anderzijds dient met ook gevoelig te zijn voor alle gedachten die naar de ideologie kunnen leiden (toenaderingsgedachten).
Het stimuleren van toenaderingsgedachten kan uitgroeien tot een secundaire ideologie. Men spreekt in dit verband ook van een hidden agenda. Ook hiervoor verwijs ik, graag naar “De GeldRuimte: K.U.T. voor Gevorderden”.
4. Reassuratie
Vaak zal men vertrekkende vanuit de Exteriorisatie al snel een min of meer werkbaar Ideologisch Verantwoord Model (IVM) kunnen ontwikkelen. Snelle resultaten zijn daarbij van primordiaal belang, omdat men net deze resultaten nodig heeft voor geruststellende Gebruikerspropaganda. Eigenlijk zouden we hier nog enkele axioma’s in moeten brengen omtrent de Tijd in de GeldRuimte (o.m. de definitie van Gebruikerscyclus) , maar dit zou ons hier te ver voeren.
Dus voorlopig zonder verder verantwoording: een IVM dient een dynamisch model te zijn. De kans dat een werkbaar IVM langer meegaat dan een Gebruikerscyclus is zo goed als onbestaande (integendeel: de best werkende ideologieën uit de geschiedenis zijn gebouwd op catastrofale Modellen), dus om de Gebruikers blijvend te kunnen voorzien van geruststellende Werkbaarheidsbewijzen dient het Model zo dynamisch mogelijk te zijn.
5. Attractie
Voor deze bindingspraktijk kan men te rade gaan bij veel continentale ideologen. Vooral Franse meesters als Bataille, Sartre, Badiou en vele anderen zijn samen met de gekende Grootmeesters Hitler en Stalin echte schatkamers als het er op aankomt de eigen ideologie van de nodige libidineuze attractiepolen te voorzien. Het is vooral zaak zich hier niet blind te staren op de de eigen verlangensproductie!
6. Interiorisatie
De noodzaak van het community-gevoel staat buiten kijf. Een Gebruiker is pas ten volle Gebruiker onder andere Gebruikers. Geïsoleerde Gebruikers die het moeten stellen zonder gezelschap van mede-Gebruikers vallen af van het Gebruik of degenereren snel in Eindgebruikers waarbij de ideologie eerder verlammend, ja zelfs levensbedreigend wordt. Waarmee we voorlopig kunnen afsluiten met een laatste axioma:
Kapitaal Axioma:
Elke dode Gebruiker moet vervangen worden door minstens twee nieuwe Gebruikers.
*Kathedraals: het onderscheid tussen Kathedraals en Neo-Kathedraals zal voor kenners niet onopgemerkt blijven. Nick Land is een acuut catalist van het Kathedraalse denken…
