(gekozen door A.M. Krabbendam)
Edward Weston – Tina Modotti op het dak van haar huis, Mexico 1924
vers van de dag
jeugdmerken
frunnikend haar vingertjes bevoelen overal haar fabelland;
open ter blik nipt het neusje vrijuit het haar omringende;
haar glinsterogen doen het boze in het geringste niet teniet want
niets drukt haar pret.
de adem warmt zich aan een koek van betterfood
het haarfluweel wrijft op het silanhemd elsève open
de mevrouwen van de winkel zien hun kindje in haar
prinsessentred.
met bikkelhanden gloeiend van ’t zaaien & ’t kappen
mijn kreet komt ruwweg ideaal haar toe, haar bel
van stilte ploft & als wonder lacht zij mij alles toe,
haar schoonheidswet.