moment 131

(voor cb)
de weg is weg, niet meer dan dat, een lijn
van hier naar nergens in het land dat niets anders
doet dan eindigen aan de horizon, de andere
lijn. als je zit te wachten op het moment waarop

het wachten stopt, zijn alle momenten eender
inclusief het moment dat het wachten stopt,
want als de tijd gezuiverd is van de verwachting
staat er nergens nog iets anders op dan stop.

soms duikt er in het tikken nog een deuntje op
een tuimeling sierlijk, avontuurlijk & gemeten
zoals de stierenspringers van Knossos, zo vat
ik dan de kans op nog wat schoonheid samen

van toen er nog geen wachten was, zingende.
de stilte slaat de domme droom weer plat. ik
wou dat ik van taal het knopje uit gevonden had.