(voor cb)
ik vind geen troost meer in de wind & regen
rondom mij, de zon heeft alle jurkjes afgedaan.
hij staat daar nu vergeefs als man, naakt, geel,
met het wit van de haat in stralen onbegrip.
het brandt, het brandt, jouw hand in de mijne.
soms voel ik jou terwijl ik dronken masturbeer,
er komt dan licht op mij, maar er is er niet meer.
ik daal mijn kerker in, het koude van de ketting,
noteer het snuffelen van ratten aan mijn lijf, zie
hoe ik verloren ga, het geknibbel aan ons rijk. sterf,
wordt er gefluisterd, ga nu toch eens dood, ik
weiger omdat ik ons ben, het laatste bastion.
met de zachte zeden van begrip wordt niets niets,
een soort eeuwigheid. grijs heeft alle kleuren. tja.
in het trillen van de zonnebloem zie ik jou, mijn maan.
