(voor cb)
is het niet beter dat ik sterf voor jou? dan
ben je ook van al dit gemis verlost? het
lijden aan overlijden, hemel die er maar
niet meer, niet komt? ik heb genoeg gezien
van het gestrompel in de gangen van het niets,
ik ken het opgefrompelde fatsoen, de glimlach
naar nu terwijl er nu geen nu meer is. hoe wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over...
waren, besluiteloos in de zwarte cel van de tijd.ik wil mijn leven in jouw handen geven, rillend
van angst omdat ik sterven moet, maar is het
niet beter dat ik dat ongezien doe, opdat jij jij blijft?
ik heb jou altijd alles willen geven. dit is blote rest.rust vind ik hier niet meer, ik denk teveel aan jou.
word elke dag wakker met een plukkehare hoofd
op mijn schouder, dat er niet meer is. dank je.