(voor cb)
in het spel van licht & donker krijgt
het zwart altijd de bovenhand. niets
daarvan is triest, alles is in niets & niets vervat.
elk moment is diefstal, streling van het oog.
van liefde natte vinger zachtjes op de iris,
wimpers die je amper raakt tot alles strandt
in een vergeefs betoog. beuken tot je komt,
terwijl ik jou slechts omarmen wou met ons.
ik wil mijn huid bedekken met het zoenen
waarvan ik droom, bleek laken waar ik
onder slaap, bevlekt met jouw verlangen.
laat ons de wereld nog eenmaal tonen
wie de wereld is. dat waren wij. mijn handen
zijn getuigenis. beweging herhaalt beweging.
elke lijn daarin is vol vergiffenis. wij zijn is.
