(voor cb)
in het spel van licht & donker krijgt
het zwart altijd de bovenhand. niets
daarvan is triest, alles is in niets & niets vervat.
elk moment is diefstal, streling van het oog.
van liefde natte vinger zachtjes op de iris,
wimpers die je amper raakt tot alles strandt
in een vergeefs betoog. beuken tot je komt,
terwijl ik jou slechts omarmen wou met ons.
ik wil mijn huid bedekken met het zoenen
waarvan ik droom, bleek laken waar ik
onder slaap, bevlekt met jouw verlangen.
laat ons de wereld nog eenmaal tonen
wie de wereld is. dat waren wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over.... mijn handen
zijn getuigenis. beweging herhaalt beweging.
elke lijn daarin is vol vergiffenis. wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... zijn is.