ik treur niet omdat ik treuren moet, ik treur
omdat ik niet anders kan. je hebt mij verlaten
in de volte van je belofte, bruut & schuw
van het verlangen dat wij samen kenden.
de reden was correct, de oorzaak niet. doe
mij dood, zet mij het mes op de keel, alles
is beter dan dit verdict. ik kan niets zonder
jou, ik stamel & ik strompel, waardeloos
in de albert heyn van het heden. de draad
van jouw naar mij is slingerende klimop
met knopjes bloemen op, geel & wit
de schoonheid die wij waren is ongezien.
probeer het lied te zien, de kartels om wolken,
het fijne streepje inkt dat ik jou bijbracht, ik
wil dat het je goed gaat, maar zo, zo gaat het niet