(voor cb)
ik mag misschien verslagen zijn, triest
op het einde van een weg die ik niet koos
ik mag gebroken zijn, alles stuk & weg
ik zie het zwart, alles wat ik naast mij leg.
ik heb mij nooit vergist dus nu ook niet
de kraaien beantwoorden mijn huilen
de bomen krommen gelaten hun ruggen,
de lente komt & ik moet wachten, zon
die met haar stralen in de buidels tast.
het doorzicht is ellendig, diafaan, wit
de stilte is moordend, gebrek aan stem
de ijzerharde leegte van het bestaan.
ik weet dat jij mij bent, jij voelt de glans
& gloed die ik voor u ben zoals ik u voel.
wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... zijn elkaar waard. gebruik mij maar.