(voor cb)
de dag is eindeloos, de zon staart mij aan.
ik weet niet wat ik doen moet, alles al gedaan
ik wil de zwarte nacht in van de dood
ik zie voor mij perfect het leven, alle
schoonheid,, de parels zweet op de huid
het beven van de ledematen, alle pracht
die wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... in stilstand dwingen wouden
hoe wonderschoon gij zijt. radeloos
verlies ik mijzelf in mijzelf, hulpeloos
verlies ik alle kracht. ik moet erkennen
dat gij mijn einde zijt, geen redding
is nabij. de wereld eindigt op een do
voor mij, orgelpunt dat altijd daar was
wachtende op mij.kom terug, geef mij
nog een briesje melodie van onze zang.