de liefde is de liefde niet, de liefde is zichzelf
de wereld begrijpt de wereld niet maar ik wel
ik voel de takken die mijn haren strelen
ik voel vooral vergiffenis, schoonheid die
zichzelf in haar herkent.de waarheid is
een open klaarte, klaar voor iedereen.
maar blijkbaar wil niemand die gebruiken
de dag is jong. vergeef mij de ontstentenis.
doe maar. vergeet u zelf & mij. doe het toe.
sluit de boeken. maak een einde aan ’t verhaal.
zeg het woord dat op uw lippen ligt te rillen,
hoe u zich in u vangen wil, amusement. tril.
mijn blik is klaar, ik zie enkel haar, haar
schoonheid is iets wat u nooit krijgen zal
mijn handen in haar handen maken alles waar