(voor cb)
het treuren trekt aan mij, de woorden
worden natte koorden rond mijn hals
langzaam drogend in de winterzon.
mijn stem raakt klem van het gemis.
de uren dat ik jou niet zie, niet voel
ik durf ze niet meer tellen, ik kijk
weg van tijd & klok, die getallen
schrijden weg van jouw betekenis.
ik zie jouw ogen slechts, hun schittering
jouw lichaam & jouw lach schrijven al
mijn woorden weg, ontkennen wat ik zeg.
& toch: de stilte maakt dat ik nu beef & ril,
schril in tegenspraak met hoe jouw wezen
mij steeds voor een moment de eeuwigheid
instuurt. jouw warmte, liefde leeft zo diep in mij.
