(voor cb)
de dag begint met een vergeefse dageraad.
de zon ontbreekt, alles ligt in dode scherven
het leven heeft zich in het leven uitgeleefd
het duister is ons als een kind bevallen.
ik sluit mijn ogen niet, ik kijk alsof ik er nog was
de draad is eindeloos, de bomen treuren mee
het gekronkel heeft haar eigen schoonheid
ik wou dat ik daar nog deel aan had. mijn tak
is dor & af. ik schrijf nog woorden omdat ik
niets anders ken. slaap zacht bij mij. geef
mij nog de kracht die ik niet ken alsof er
nog een kans op leven is. die is er niet. is
ik sterf een zachte dood in jou. je doet
alsof mijn bloed in jouw aders vloeit.
geef mij de vrijheid om in u te sterven.
