(voor cb)
“je dois attendre que le sucre fonde”
Henri Bergson
geluk bestaat slechts bij momenten. het is geen
goed dat ons gegeven is. gelukkig is de mens
die zich even weet van plaats & tijd ontheven,
& van zichzelf verlost, verloren in de ander, kwijt,
& zalig zwevend in de oksels van de eeuwigheid.
daarna komt weer de tijd tapijten rollen, spijt
wordt nostalgie, laken met wat pluisjes hunkering.
& niemand kan het streven laten naar herhaling.
maar er is niets dat je herhalen kan. vergetelheid.
het staren naar lampen alsof er licht in zat, het iets
dat je mist dat nooit ergens was. er is geen duur
in dit leven die zich verhoudt tot de duur van het al.
ik zit te wachten, ergens, een café. de tijd verglijdt
& jij bent daar, onaangeroerd. jouw stem is zacht,
jij bent bereid. ik zeg vaarwel aan alles & de tijd.
